سلام بر شما / جناب اقاي بهمني نمي دانم منظور حضرتعالي چيست... اما شايد منظورتان اين باشد كه مگر ما از خدا طلبكار بوديم كه خداوند بخواهد در برابر تقصان نعمت چيززي به ما عنايت فرمايد. ... اگر سؤالتان اين است در جواب ميگويم ما مستحق هيچ كدام از نعمت هاي الهي نيستيم و هر چه داريم لطف و رحمت اوست... اما خداي متعال كه خود در قرآن فرموده (كتب علي نفسه الرحمه) از باب لطفش رحمت به بندگان را بر خود واجب كرده است... لذا وقتي بنده اي را از روي حكمت خود از نعمتي محروم سازد از باب رحمتش اين محروميت را به گونه اي جبران مي كند... البته اگر بنده ، خود صبوري كرده و از خداوند گلايه اي نداشته ابشد او به بهترين وجه صبوري او را جبران كرده و به مصداق نام (شاكر) از او به عالي ترين وجه تشكر خواهد كرد.

سلام بر شما / اين روايت از دو جهت قابل بررسي است. جهت اول كه مورد نظر بنده بود اين است: خداوند متعال از باب لطف و رحمت خود چنين كمبودهايي را در حق شخص به خوبي جبران مي كند و در مقابل نمعتهاي بهشتي به او عطا خواهد كرد. هر چند كه شايد خود شخص به وجود موانعي كه در خود دارد (مانند نداشتن ايمان و ارتكاب به گناهان بزرگ) نتواند به اين ثوابها دسترسي پيدا كند. * جهت دوم روايت: نابينايي مقتضي ورود بدون حساب سخت به بهشت را فراهم مي كند. و امام با توجه به شناختي كه از شخص ابابصير داشتند چنين وعده اي به او دادند . انشاء الله مؤيد باشيد.