سلام حاج آقا. من هم پدري دارم که نسبت به درامدي که دارد به فکر ما نيست . من دختر پر توقعي نيستم ولي ازينکه ديگران از پدرم به خسيسي ياد ميکنند خجالت ميکشم. بار ها با ايشون صحبت کردم ولي جز خرد کردن شخصيتم نتيجه اي نداشته. از اينکه ميبينم مادرم رنج ميکشد ناراحتم . و يا اينکه بعضي مواقع رفتاراي خاصي از ايشون ميبينم که در شان و مقام يک پدر نيست واقعا ناراحت ميشوم . مدتي است که اين فشار رواني باعث بحث بين من و پدرم شده. من ادم خدا ترسيم حاج آقا . نميخوام خدا ازم رو بر گردونه ولي واقعا ديگه تحمل ندارم . حتي ديگه کنار پدر و ماذرم احساس ارامش نمي کنم. هيشکي هم واسه من اونا نميشن . اخه ما بچه ها چون شديم فرزند اونا بزرگتر بايد هر طور خواستن رفتار کنن. من چند روز حتي به پدرم سلام نميدم. چون احساس ميکنم از من خوشش نمياد . خيلي ناراحتم ازينکه پدرم دوس نداره ولي مجبور منو تامين کنه. تو رو خدا راهنماييم کنيد چه کنم. من ميدونم که احترامشون واجبه . ميدونم . ولي دست خودم نيست . بخدا نيست . بعضي رفتاراي زننده قابل هضم نيست . راهنماييم کنيد . خواهش ميکنم.