سوالي که اينجا مطرح است آن است که چرا بين معصيت و عقوبت هيچ سنخيت و توازني مطرح نيست مثلا فخر فروشان لباسي از آتش ميپوشند ولي رباخواران که گناهشان بيشتراست تنها سر بهزير ميشوند؟
از طرفي از دروغ گويان خبري نيست چرا در اين نوشتار؟ شايد چون تعدادشان زياد است خداوند بيخيالشان ميگردد.
