با کریمان کارها آسان بود
بسم الله الرحمن الرحیم
بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید
پاسخگویی به سؤالات جوانان (10) توبه و امید به لطف الهی 
سؤال: جوانی هستم که گناهان زیادی انجام دادهام. متاسفانه آبرویی هم پیش پدر و مادر و فامیل خود ندارم. نمیدانم چه کنم؟ از یک طرف دوست دارم برگردم و از طرف دیگر میبینم توبه برای امثال من فایدهای ندارد. میتونید مرا راهنمایی کنید؟
جواب: جوان عزیز! به هر حال هر کسی ممکن است در زندگی خود گناهی انجام دهد و تبعات بد آن را در زندگی خود ببیند. آنچه مهم این است که اگر اشتباهی انجام دادیم از راه صحیح وارد شده و اشتباه خود را جبران کنیم.
جوان عزیز! مهمترین کاری که باید انجام دهید برقراری ارتباط خوب و معنوی با خدای متعال است. امیرالمؤمنین (علیهالسلام) در بیانی نورانی میفرمایند: «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ کسی که رابطهی خود با خداوند را اصلاح کند، خداوند هم [متقابلا] رابطهی او با مردم را اصلاح خواهد کرد». (نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 89)
از طرفی یکی از نامهای خداوند متعال، نام مقدّس «جبّار» است. معنای این نام آن است که خداوند متعال جبران کنندهی گذشتههای ماست. اگر کار اشتباهی انجام دادهاید، بدانید که خداوند جبران کننده است و اگر از روی صداقت با خداوند عهد ببندید و از راه توبه وارد شوید او هم گذشتهی خراب ما را جبران کرده و کاری میکند که دیگران با نگاه تکریمی به شما نگاه کنند. کم نیستند انسانهایی که گذشتهی بسیار زشتی داشته و در فسق و فجور انگشت نما بودهاند، اما در عین حال بعد از گذشت زمانی از گذشتهی خود توبه کردند و در صراط مستقیم الهی قرار گرفتهاند. این افراد ـ علی رغم گذشتهی بدی که مردم از آنها سراغ داشتند ـ به لطف الهی به جایی رسیدند که همین مردم حاضر بودند خاک زیر پای آنها را به عنوان تبرک بردارند و همراه خود داشته باشند. «فضیل عیاض» راهزن معروفی بود که با راهزنی خود آرامش را از مردم گرفته بود. مسافران کاروان همواره از شنیدن نامش در هراس بودند، و نمیدانستند چگونه از دست او و دوستانش رهایی یابند. همین فضیل به لطف و عنایت الهی توبه کرد، و بعدها از عابدان روزگار شد! «خان قشقایی» شخصی بیسواد و اهل ساز و آواز بود؛ اما بعدها از علمای متقی جهان تشیع شد و هم اکنون هم یکی از مدارس علمیهی حوزهی قم با نام ایشان است. مدرسهای که منشأ برکات فراوانی بوده و هست. همچنین «رسول ترک» که روزگاری شرابخواری و چاقو کشی میکرد و بعدها به برکت عنایت امام حسین (علیهالسلام) راه بندگی خداوند را در پیش گرفت و از خوبان روزگار شد.
بنابراین به هیچ وجه از رحمت الهی نا امید نشوید و تمام تلاش خود را به کار گیرید تا در وادی عبودیت خداوند متعال گام نهید.
«نماز اوّل وقت»، «احترام و خدمت به والدین» و «کنترل نگاه و زبان»، از مهمترین رفتارهایی است که باید در شروع کار به آن اهتمام ورزید. در ضمن توسل به معصومین (علیهمالسلام) راههای شخت و دشوار را هموار و سهل الوصول میگرداند. سعی کنید از توسل غفلت نکنید و هر روزه به نوعی به ساحت مقدس معصومین (علیهمالسلام) عرض ادب و ارادت نمایید.
در پایان امیدوارم بتوانید از گذشتهی ناصحیح خود پلی بسازید برای آیندهای روشن و نورانی. گذشتهها گذشته و آینده هم هنوز نیامده. بنابراین غصهی گذشته را نخورید و نگران آینده هم نباشید. سعی کنید در زمان حال زندگی کنید و وظیفهی خود را به خوبی انجام دهید. اگر اکنون وظیفهی بندگی خود را به نحود احسن انجام دادید، خداوند متعال گذشتهی شما را جبران کرده و آیندهی شما را خواهد ساخت. بنابراین شما به جای آنکه بین افسردگی و اندوه گذشته و خوف از آینده سرگردان شوید، زمان حال را دریابید و گذشته و حال را به خداوند بسپارید. بر گذشته ی خود نادم باشید، اما هرگز مأیوس و افسرده خاطر نباشید.
امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید: «ما فات مضی و ما سیأتیک فاین! ... قم فاغتنم الفرصه بین العدمین؛ گذشته ها گذشته و آینده هم هنوز نیامده ... برخیز و فرصتی را که میان این دو معدوم (گذشته و آینده) است، غنیمت شمر.»
کسانی که خداوند را به پروردگاری قبول میکنند و با صبوری در برابر مشکلات روزگار و فشارهای گناه و معصیت پای عهد خود میمانند، خدای متعال در پاداش به این افراد ملائکهی رحمت خود را بر قلب آنها نازل میگرداند. این ملائکه خوف و حزن را از زندگی آنها بر میدارند، لذا انسانهایی سراسر نشاط و امید میشوند. بعد ملائکه به دنبال اهدای این دو موهبت بزرگ، آنها را به بهشت موعود الهی بشارت میدهند. بهشتی که یادش، سختیهای دنیا را شیرین، و جلوهگری لذتها زودگذر گناه را به خاموشی میکشاند.
إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛ بر آنان که گفتند: پروردگار ما اللَّه است و پایدارى ورزیدند، فرشتگان فرود مىآیند که مترسید و غمگین مباشید، شما را به بهشتى که به شما وعده داده شده بشارت است.[1]
پی نوشت: [1] . سورهی فصلت، آیهی30.
