رجعت (18) چرا مجازات دشمنان خدا آرزوی هر مؤمنی است؟
بسم الله الرحمن الرحیم
بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.
چرا مجازات دشمنان خدا آرزوی هر مؤمنی است؟
یکی از ویژگیهایی که در هر انسانی میتوان آن را یافت، مسألهی حب و بغض است. یعنی ما وقتی به درون خود مراجعه میکنیم میبینیم که برخی از انسانها را دوست داریم و نسبت به برخی دیگر دشمنی و نفرت داریم.
پس همهی ما انسانها در اصل حب و بغض با یکدیگر اشتراک داریم. هر چند که در انتخاب مصداق آن دچار اختلاف شدهایم. با واکاوی روحیات انسانها درمییابیم که ملاک انسانها در حب و بغض افراد با یکدیگر یکسان نیست و سرّ اختلاف در حب و بغض افراد هم، همین مطلب اساسی است. ملاک عدهای در حب و بغض، نفع و ضرر شخصی است و ملاک عدهای نفع و ضرر تیمی و گروهی است. این دو گروه در حب و بغض افراد کاری با اخلاق و مسائل پیرامون آن ندارند، بلکه تنها معیارشان در حب و بغض، هوای نفس و خواستههای دنیوی آنهاست. ممکن است گاهی خواستههای آنها با اخلاق و دین مطابقت داشته باشد به همین دلیل تا وقتی که دین در مسیر خواستههای آنها باشد اهل دین و تقوی را دوست دارند و ممکن است گاهی خواستههای آنها با دین و اخلاق در تعارض باشد به همین دلیل نسبت به دین متنفر شده و روندگان راه منکر را دوست دارند. این افراد همان کسانی هستند که در اصطلاح به آنها دم دمی مزاج و تابع حزب باد گویند. اما برخی برای حب و بغض خود ملاک ثابت و اصیلی دارند. ملاک این افراد خدای متعال است. آنها حق را کعبهی خود قرار داده و هر جا حق در آن باشد، خیمهی حب خود را در آنجا میگسترانند و هر جا که بویی از حق نداشته و لباس باطل بر تن پوشیده باشد، مبغوض و منفور آنها خواهد بود. مؤمن همواره دوستدار خوبیها و دشمن بدیهاست و به همین دلیل روندگان طریق حق را دوست دارد و با همهی وجود اهل باطل را دشمن میداند و با آنها دشمنی میورزد. مؤمن، هیچگاه دشمنی شخصی با کسی ندارد و اگر کسی با شخص او دشمنی کرد با بزرگواری او را مورد عفو و بخشش قرار میدهد اما اگر کسی با دین و آیینش به ستیزه برخواست با همهی توان در برابرش میایستد و غیرت دینی خود را فدای تسامل و تساهل نخواهد کرد. آرزوی هر مؤمنی بر این امر مستقر است که در برابر دشمنان دین خدا بایستد و خواری و ذلت آنها را به چشم خود ببیند. حتی اگر دشمنی از دشمنان دین خدا با مرگ طبیعی از دنیا رفته باشد، باز هم مؤمنین واقعی آرزو دارند تا عذاب دنیوی آنها را به چشم ببینند. روی همین اساس است که خداوند چنین ظالمان و مکارانی را به دنیا باز خواهد گرداند تا آنها را به کیفر دنیاییشان برساند تا هم مرهمی بر دردها و کینههای مقدس مؤمنین گذاشته باشد، و هم به ظالمان عالم نشان دهد که عقوبت فساد و تبهکاری خود را قبل از عالم آخرت، در همین دنیا خواهند دید. در روایات از افراد خاصی یاد شده که معدن بدیها و مظهر همهی فسادهای عالم هستند. این افراد چنان آثار بدی از خود به جای گذاشتند که کینهی آنها در دل هر مؤمنی جای دارد و اگر کسی قلب خود را از کینهی آنها تهی بیند، در واقع باید در ایمان و در صداقت خود در دوستی با خداوند شک داشته باشد. همچنین در باب کیفر این گونه افراد آمده است که حضرت بقیه الله اینها را مجازات خواهند کرد و بعد از این مجازات دوباره زنده خواهند شد تا یک یک ائمهی معصومین از آنها انتقام بگیرند تا نوبت به مؤمنین برسد. بعد از این انتقام گیری آنها باز هم زنده میشوند و هر مؤمنی یک بار از آنها انتقام میگیرد و آنها را به قتل میرساند و همین طور آنها زنده میشوند و کشته میشوند تا همهی مؤمنین بتوانند از آنها انتقام بگیرند.