وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

و بقیه الله ؛ و باقی گذارده­ی خداوند

«بقیّه» صفت مشبهه از ریشه­ی «بقی» است که «تای گرد» مبالغه به آن ملحق شده است.

باقی گذاردگان الهی

در فرهنگ قرآن کریم، هر موجود منفعت بخش که از جانب رب العالمین و برای بشر خیر آفرین، سعاد ساز و مبارک باشد، «بقیَّه الله» است؛ زیرا با داشتن چنین اوصافی مظهر «هو الباقی» خواهد شد؛ چنان که در کلام حضرت شعیب به سودی که از راه حلال به دست آید «بقیه الله» اطلاق شده است: «بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنین ؛ ‏اگر ایمان آورده‏اید، آنچه خدا باقى مى‏گذارد برایتان بهتر است».  [1]   سرّش آن است که سود حلال روزی خداست لذا می­تواند مظهر «هو الباقی» بوده، منشأ خیرات و برکات برای انسان باشد. بنابراین، هر چیز که «وجه الله» باشد، مظهر اسم مبارک «الباقی» بوده و بقیه الله خواهد بود.

امام صادق (علیه­السلام) در معرفی اهل بیت (علیهم­السلام) فرمود: «نحن وجه الله» و در وصف حضرت امام عصر (علیه­السلام) هم گفته می­شود: «أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِی یَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ الْأَوْلِیَاء».

بدین ترتیب ائمه (علیهم­السلام) مظهر تامّ اسم مبارک «الباقی» و مصداق کامل بقیَّه الله هستند؛ هر چند که دیگران نیز از این فیض بزرگ بهره­ای دارند. 

  [1]   . سوره­ی هود، آیه­ی 86.