وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

پایان مهلت شیطان و کشته شدن او

قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنی‏ إِلى‏ یَوْمِ یُبْعَثُونَ * قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرینَ * إِلى‏ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ.[1]

شیطان از خدا درخواست کرد که پروردگارا، پس مرا تا روز قیامت که خلق مبعوث مى‏شوند مهلت و طول عمر عطا فرما. * خدا فرمود: آرى تو را مهلت خواهد بود. * تا به وقت معین و روز معلوم.

از دقّت در تعبیر قرآن استفاده می­شود که منظور از روز معیّن، در «فأنذرنی إلی یوم الوقت المعلوم» روز قیامت نیست، زیرا اگر منظور روز قیامت باشد دیگر لازم نیست که تعبیر «یوم الوقت المعلوم» بدان افزوده شود؛ بلکه کافی بود که به درخواست او پاسخ مثبت داده شود. این مطلب با توجه به اسلوب خاص قرآن است که هرگز قید توضیحی در آن آورده نمی­شود، بلکه هر قیدی که در آن به کار گرفته شود از روی عنایتی خاص است.

امام صادق (علیه­السلام) فرمود: خداوند درخواست ابلیس را رد کرد و فرمود تا روز وقت معلوم تو از مهلت داده شدگانی. ابلیس در آن روز با تمام پیروانش که از زمان خلقت آدم تا آنروز از او پیروی کرده­اند ظاهر می­­شود و آن در آخرین رجعت حضرت امیرالمؤمنین (علیه­السلام) خواهد بود.

ابلیس در سرزمین «روحا» در نزدیکی کوفه با سپاهش اجتماع می­کند و اصحاب امیرالمؤمنین (علیه­السلام) برای نبرد با آنها آماده می­شوند و مهمترین جنگ تاریخ بشری در آن روز اتفاق می­افتد. سرانجام سپاهیان ابلیس شکست می­خورند و خود ابلیس پا به فرار می­گذارد و رسول خدا (صلی­الله­علیه­وآله) او را دنبال کرده و از میان شانه­هایش ضربت کاردی وارد می­کند و او را به هلاکت می­رساند. پس از هلاکت شیطان و پیروانش مردم غیر خدا را نمی­پرستند و هرگز کسی به خدا شرک نمی­ورزد.[2]

در حدیثی از امام صادق (علیه­السلام) است که فرمود: آری! «یوم الوقت المعلوم» روزی است که رسول خدا (صلی­الله­علیه­وآله) او را بر روی سنگی در بیت المقدس سر می­برد.[3]

توجه: این روایت از روایات متشابه است که ممکن است فهم دقیقی از آن نداشته باشیم.