وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

در کتاب کیمیای محبت آمده است که آیت الله فهری از آقای سید محمد رضا کشفی نقل می­کند که: در همسایگی او قصابی بود که پسرش دل درد شدید گرفته و به آقای کشفی متوسل می­شود. آقای کشفی او را به جناب شیخ رجبعلی خیاط ارجاع می­دهد. اما شیخ به قصاب می­گوید: گوساله­ای را در مقابل چشم مادرش ذبح کرده­ای، بنابراین درد پسرت علاج ندارد.

چند نکته

     1. هر عملی بازتابی دارد و هیچ توفیق یا سلب توفیقی اتفاقی نیست. اگر می­بینیم شخصی به یکباره از گناه دست کشید و در جاده­ی عبودیت گام نهاد، حتما چنین عنایت و توفیقی ریشه در اعمال گذشته­اش دارد. بنابراین اگر خدای ناکرده در ترک کار زشتی موفق نیستیم، لااقل دیگر خصلتهای خوب خود را کنار نگذاریم. حتی اگر جوانی مبتلا به چشم چرانی شده و ـ مثلا ـ روزی ده بار به نامحرم نگاه می­کند، حداقل چند مورد را به خاطر خدا ترک کند. چه بسا همین کار موجب شود که به کلی دست از چشم چرانی بکشد.

     2. اگر اهل بندگی خدا هستیم، مغرور به ایمانمان نشویم و مراقب همه­ی اعمالمان باشیم. چه بسا یک رفتار زشت و به ظاهر کوچک موجب شود تا توفیق عبادت را از ما بگیرند و از راه بندگی خدا منحرف شویم.      

     3. هر وقت حادثه­ی ناگواری برای انسان رخ دارد باید نگاهی به گذشته­ی خود بیندازد تا اگر کار اشتباهی داشت، آن را کنار بگذارد. در این صورت حوادث و اتفاقات ناگوار می­تواند زمینه­ای باشد تا روز به روز خطاهایمان کمتر شود و به درگاه الهی تقرب پیدا کنیم.

     4. اگر حادثه­ی ناگواری برای دیگران رخ داد، هرگز با سوء ظن برای آن­ها پرونده سازی نکرده و آن­ها را متهم به گناه نکنیم. چرا که ممکن است علت بروز این حادثه برای او، صرفا امتحان الهی باشد.