وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

دیروز صبح حضرت آیت الله سید کمال فقیه ایمانی آیه­ی 128 از سوره­ ی توبه را تفسیر می­کردند

لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیمٌ.

رسولى از میان خودتان به نزد شما آمد که بى‏تردید رنجهاى شما بر او گران مى‏آید و به هدایتتان اصرار دارد و بر مؤمنان رؤوف و مهربان است.

بعد در ضمن تفسیر خاطره­ای نقل کردند. ایشان گفتند: در ایام جوانی بنده گفتند مرد عارفی به حسینیه­ی عماد زاده آمده. من به دیدارش رفتم و با او انس گرفتم. به خاطر سؤالاتی که از او داشتم مرد عارف هم به من علاقمندشد. در راه که با هم می­رفتیم، آن عارف می­خواست ذکر بگوید لذا چیزی در گوشش می­گذاشت و به من می­گفت حالا مردم فقط تو را می­بینند و مرا نمی­بینند . من هم می­دیدم که از جلو هر کس رد می­شدیم فقط با من سلام و احوال پرسی می­کردند. بعد وقتی آن چیز را از گوشش درآورد، دیدم مردم او را می­بینند و سلام و احوال پرسی می­کنند.

این مرد عارف به من گفت: برای گرفتن حوائج این آیه را سه بار بخوان. و هنگام خوندن روی «میم» آخر کلمات آن­ دقت خاصی داشته باش.

حضرت آیت الله فرمودند: من که نفهمیدیم دقت روی «میم» چه اثری دارد، اما بالاخره آیه­ی قرآن است و شما هم بخوانید.