وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

رفتار کریمانه­ی امام رضا (علیه­السلام) الگوی رفتاری ما

روزی مردی بلند قامت و گندمگون که از اهل خراسان بود، خدمت امام رضا (علیه­السلام) رسید و عرض کرد در سفر حج پولش تمام شده و نمی­تواند به وطن خود بازگردد. او از حضرت تقاضا کرد مقداری پول به او بدهد و گفت وقتی به شهرم رسیدم آن را از طرف شما صدقه می­دهم.  

امام با رویی خوش با او برخورد کردند و گفتند بنشین.

بعد از مدتی امام از حاضران اجازه خواستند و درون حجره شدند. آن­گاه صدا زدند مرد خراسانی کجاست؟ آن مرد جلو رفت ولی حضرت بدون این که خودشان را نشان دهند از بالای در، پول زیادی به مرد خراسانی دادند و فرمودند با این پول مخارج سفرت را تأمین کن و دیگر لازم نیست از طرف من صدقه بدهی.

وقتی مرد خراسانی رفت، پرسیدند چرا خود را نشان ندادید؟ حضرت فرمودند ترسیدم که هنگام دادن پول، ذلت و خواری را در چهره­ی آن مرد مشاهده نمایم.

توجه:

1. امام رضا (علیه السلام) آن چنان به کرامت انسانی اهمیت می دادند که حاضر نبودند رنگ ذلت و خواری را در چهره ی سائلی مشاهده کنند. حال چگونه است که ما این اندازه به کرامت انسانها بی اهمیت هستیم که به سادگی حاضرید غیبت از دیگران غیبت کنیم و چوب حراج به آبرو و شخصیت انسانی آن ها بزنیم؟! چگونه است که به راحتی به افراد توهین می کنیم و حاضریم برای خنک شدن دل خود با دیگران هر نوع رفتاری را داشته باشیم؟!  

2. برخی از مردم ذره­ای کرامت در رفتارمان نیست. حتی اگر در معامله با مردم ، مقدار ناچیزی از کسی طلبکار شوند به جای آن که به راحتی بگویند: « قابلی نداره ـ  مابقی را بخشیدم »! می­گویند: «مابقی پول را بینداز صندوق صدقات» !!! . خواستگاه این گفتار نه از روی دل سوزی برای محرومین و مستحقین صدقه است ؛ بلکه از روی بخل و عدم کرامت در خلق و خو است.