وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

معصومین (علیهم ­السلام) معدن کرامت و بزرگواری هستند

آیت الله جوادی آملی در رابطه با معنای «کرامت» می­ فرمایند:

استادم علامه طباطبایی (رضوان ­الله ­علیه) کرارا در جلسه­ ی درس می­فرمود: «کرامت» معادل دقیق فارسی ندارد و برای بیان آن از چند لفظ باید استفاده کرد. آن گاه می­ فرمودند: اگر انسان به مقامی برسد که در برابر خدا عبودیت محض پیدا کند و حاضر نباشد در مقابل غیر خدا سر بر زمین بساید می­توان گفت: به مقام کرامت رسیده است.

بنابراین: انسان هر چه به عبودیت محض نزدیک­تر شود، به همان مقدار از هوان و حقارت رهایی پیدا می­کند و به کرامت ی­رسد. اگر به حد نهایی عبودیت رسید، کاملا از هوان و حقارت می­رهد و این، همان کرامت مطلق است و اگر بهره­ای از عبودیت از خدا نداشته باشد، حقیر مطلق است و حظّی از کرامت نمی­برد. (ادب فنای مقربان ج1، ص203و 204)     

ریشه­ ی کرامت و بزرگواری دوری از دنیا و آشنایی با خدای تعالی است. هر قدر که به خدا نزدیک شدیم دنیا و آنچه در دنیاست برای ما کوچک و کوچک­تر می­شود. تا جایی که دیگر اهمیتی برای دنیا قائل نیستیم.

به عنوان مثال ما یک ریال را راحت انفاق می­کنیم، اما یک صد میلیون تومان را نه! علتش این است که به ریال را اندک می­دانیم؛ ولی یک صد میلیون توان را زیاد!  

اما کسی که با خدا ارتباط پیدا می­کند تمام ما سوی الله برای او کوچک خواهد شد. و در این تفاوتی میان یک ریال و یکصد میلیون تومان قائل نیستیم چون همه غیر خداست و غیر خدا هم هر چه باشد کوچک است.  

لذا سرچشمه­ی صاحب کرامت شدن آشنایی با خداوند است.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) در نهج البلاغه و در خطبه­ی متقین می­ فرمایند: عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعْیُنِهِ. خالق در چشمان آن­ها بزرگ است پس در نتیجه غیر خدا برای آن­ ها کوچک است.

پست­ترین مردم دنیا کسانی هستند که دنیا جلو چشمشان بسیار بزرگ است و خدا در نزدشان بیسار کوچک. به همین دلیل است که می­بینیم صهیونیست­ها تا این اندازه ظلم و ستم می­کنند.

کریم­ترین مردم دنیا هم کسانی هستند که خدا جلو چشمشان بسیار بزرگ است و غیر خدا جلو چشمشان بسیار کوچک. روی همین اساس است اگر تمام دنیا را به اولیای خدا بدهند حاضر نیستند از روی ظلم و ستم پر کاهی را از دهان مورچه­ای بگیرند.   

کرامت حضرت موسی بن جعفر (علیه­ السلام)

هارون الرشید می­خواست در برابر سنت پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) نوروز را علم کند. به همین دلیل در حضور حضرت موسی بن جعفر (علیه­السلام) مجلس جشنی به پا کرد و سربازانش جلو او رژه می­رفتند. هدایای بسیار زیاد و گران­بهایی برای او آوردند. هارون ـ که این هدایا را بسیار زیاد می­دید ـ برای آنکه جلو امام خودی نشان داده باشد همه­ی آن هدایا را به امام داد. امام هم هدایا را پذیرفتند. در همان مجلس شخصی برای امام حسین (علیه­السلام) دو بیت شعر خواند. امام موسی بن جعفر (علیه­السلام) تمام آن هدایا را به آن شخص تقدیم کردند. بعد هم از او عذر خواهی کردند که چیز ناقابلی به او داده و نتوانسته­اند حق مطلب را ادا کنند!

حالا چرا امام اینگونه رفتار کردند؟ چون ایشان از یک طرف مقام امام حسین (علیه­السلام) را می­دانند و از طرف دیگر دنیا برای ایشان بسیار کوچک است. به همین دلیل اگر تمام دنیا را هم به آن شاعر می­دادند، باز هم احسان خود را کم می­دیدند. سرّ کرامت اهل بیت عصمت و طهارت همین است.  

ارزش اشک:

چرا یک قطره اشکی که برای امام حسین (علیه­ السلام) ریخته می­شود، موجب عفو و بخشش گناهان ما می­شود؟ برخی از مردم که عظمت امام حسین (علیه­السلام) را نمی­دانند و خبری از کرامت آن­ها ندارند این نوع روایت­ها را باور نمی­کنند یا اینکه با دید شک به آن نگاه می­کنند. اما کسانی که بهره­ای از کرامت دارند و توان درک کرامت اهل بیت را دارند، با این روایت­ها کاملا آشنا هستند و می­دانند که امثال این روایت­ها در مقابل کرامت اهل بین بسیار هم اندک هستند.

کرامت پیامبر اکرم (صلی­ الله ­علیه ­و آله)

یکی از زیباترین جلوه­های زندگی پیامبر اکرم، زمانی بود که ایشان مکه را فتح کردند. حضرت 23 سال از این مردم ظلم و جور دیدند. آن­ها از هیچ جفایی در حق آن بزرگوار کوتاهی نکردند. زمانی که حضرت مکه را فتح کردند، همه گمان می­کردند که ایشان انتقام خواهند گرفت. اما با نهایت ناباوری دیدند که حضرت فرمودند: «الیوم یوم المَغفره» امروز روز رحمت و مغفرت است. بعد فرمودند: «انتُم الطُلَقاء» بروید شما همگی آزاد هستید!   

کرامت حضرت خدیجه (سلام ­الله ­علیها)

حضرت خدیجه بیش از نود هزار گوسفند خود را در راه پیامبر خدا داد و در عین حال کار خود هم کوچک و بی­ارزش می­دید. اما چرا ایشان به این راحتی از این همه ثروت گذشت؟ علتش این است که ایشان به خدا نزدیک بودند و به مقام رسول خدا در نزد خدای تعالی واقف بودند. اما ما که حاضر نیستیم به معنای واقعی کلمه از مال خود در راه خدا بگذریم یا اگر هم مقداری انفاق کردیم آن را بزرگ حساب می­کنیم، بهره­ای از کرامت نداریم.

کرامت امام خمینی (رحمه ­الله)

امام خمینی که شاگرد مکتب امام صادق (علیه­ السلام) بودند در کرامت ید طولایی داشتند. مردم بی کرامت که دنیا در نزدشان بزرگ جلوه می­کند و خبری از کرامت ندارند در حق ایشان اجحاف­های بزرگی داشتند. به عنوان مثال وقتی که ایشان بعد از سال­ها رنج و سختی بنا داشتند وارد ایران شوند و حکومت اسلامی را تشکیل دهند. خبرنگاری از ایشان پرسید الآن که در آستانه­ی ورود به ایران هستید که احساسی دارید؟ امام خمینی با نهایت آرامش فرمودند: هیچ!.

این کلمه دنیای معنا در پی دارد. یعنی ایشان چنان ارتباطی با خدا دارند که تشکیل حکومت اسلامی ـ که خود کاری معنوی است ـ در نظرشان بسیار اندک است. برای این کار تلاش کردند اما هرگز آن را چنان بزرگ ندیدند که ذره­ای آرامششان را به هم زند.

برای این که این کرامت حضرت امام نزدمان مشخص تر شود خوب است تصور کنیم که بناست یک آپارتمان هفتاد متری به ما هدیه بدهند. چه کار می­کنم؟ خدا نکند فکرمان را مشغول کند! خدا نکند در هیجان شادی رفتن خانه آن شب مقداری دیرتر بخوابیم!    

به راستی تا چه اندازه در کرامت به معصومین (علیهم­السلام) اقتدا می­کنیم؟