وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

وقتی مادر متوجه انحراف رفتاری فرزند خود می­شود چه باید بکند؟

در چنین مواقعی مراقب باشید که خیال فرزند را از ناحیه­ی اقتدار پدری ایمن نکنید. اگر چنین کردید شکاف بزرگی در خانه ایجاد شده و بچه­ها با خیال راحت به کارهای زشت خود ادامه می­دهند. آنها می­بینند مادر از بیان مشکل آنها به پدر واهمه دارد به همین دلیل روز به روز جری تر شده و با سوء استفاده از عاطفه­ی مادری به کار زشت خود ادامه می­دهند.

روی همین اساس پدر و مادر در کار تربیت فرزند باید با یکدیگر هماهنگ باشند و چیزی را از یکدیگر مخفی نکنند.

یکی از مهمترین دلایل مادرها در بازگو نکردن مشکلات فرزندان به پدر، ترس از پرخاشگری بیش از حدّ او و بزرگتر شدن مشکل است. در این رابطه مناسب است که به توصیه­های ذیل عمل شود:   

1. مطرح کردن گام به گام مشکل. به عنوان مثال، اگر فرزندتان به وسیله­ی موبایل با نامحرم ارتباط دارد، ابتدا به همسرتان بگویید: «مدتی است که فرزندمان زیاد با موبایل بازی میکنه. می­ترسم خدای ناکرده خطری تهدیدش کنه». حین گفتن مطلب مراقب رفتار ایشان باشید. اگر طبیعی بود در گام دوم مقدار دیگری از مشکل را هم بگویید اما اگر دیدید که رفتار شوهر طبیعی نیست، بیان گام دوم را به زمان دیگری بسپارید.   

2. مطرح کردن مشکل تحت نظر یک کارشناس مذهبی.

3. مطرح کردن مشکل در شرایط مطلوب و با ادبیات مناسب. وقتی مرد در یک روز کاری سخت و یا یک روز گرم به خانه برمی­گردد، آمادگی لازم برای شنیدن اینگونه مطالب را ندارد، باید بگذارید ساعتی بگذرد و ایشان استراحت لازم را داشته باشد. بعد از استراحت می­توانید به تدریج مشکل را با ایشان مطرح نمایید.  

4. متذکر کردن شوهر در مورد پیامدهای برخوردهای نامناسب قبلی.  

5. ارائه­ی راهکار مناسب. یکی از علل پرخاشگری، احساس عجز نسبت به حل مشکل است؛ لذا معمول افراد خیلی سریع برخورد فیزیکی را انتخاب می­کنند. برای حل این مشکل ابتدا با یک مشاور مجرّب دینی صحبت کرده و راه­کار مناسبی را بدست آورید. بعد هنگام طرح مشکل راه­کار مناسب را به شوهر ارائه دهید تا فضایی دیگر برای ایشان ایجاد کرده باشید.  

6. خانم احساسان شوهر را درک کند تا مرد احساس تنهایی نکند و در نتیجه عصبی نشود. وقتی که مرد به طور طبیعی غیرتی می­شود شما نباید با بیان الفاظی که دال بر بی اهمیت بودن کار فرزندتان است او را تنها بگذارید. در چنین حالتی مرد به جای آنکه شما را همراه خود ببیند، گمان می­کند شما در تقابل با او بوده و به عمق مشکل واقف نشده­اید. روی همین اساس دیگر به حرفهای شما اهمیتی نداده و در صدد برمی­آید تا به شخصه مشکل را حل کند. 

7. سعی کنید هنگام مطرح کردن مشکل، فرزندتان در منزل نباشد تا در این فرصت زمانی پدر بیشتر فکر کرده و از حالت هیجان و پرخاشگری خارج شود.

ذکر دو نکته

1. حدود هفتاد درصد از کار تربیتی فرزند به عهده­ی مادر است و بقیه به عهده­ی پدر. مادر با عاطفه­ی خود و پدر با اقتدارش سکان دار کشتی خانوده هستند. اما توجه داشته باشیم که اگر اقتدار پدری در کار نباشد این هفتاد درصد از سهم تربیتی مادر هم بی­اثر خواهد بود.

2. اگر فرزندتان خودش مشکل را با شما مطرح کرده و از این که پدر با خبر شود شرم دارد. سعی کنید این موضوع را به عنوان رازی بین خود و فرزندتان حفظ کنید. این کار موجب می­شود تا فرزندتان به شما اطمینان داشته باشد و به پنهان کاری روی نیاورد. منتهی تا وقتی که مطمئن باشید خودتان به تنهایی ـ بدون مشورت با همسر ـ از عهده­ی حل مشکل بیرون می­آیید. اما اگر دیدید که فرزند شما دست از مشکل خود برنمی­دارد و از این که مطمئن است شما موضوع را با پدرش در میان نمی­گذارید سوء استفاده می­کند باید به گونه­ای صحیح پدر را از اصل موضوع مطلع سازید.

لازم به ذکر است که باید قبل از اطلاع یک بار به فرزندتان هشدار دهید و به او مهلت دهید که دست از کار خود بکشد. اگر دیدید دست بردار نیست بدونه هیچ گونه اغماضی موضوع را با همسرتان مطرح نمایید.      

ادامه دارد . . .