وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

با ستون دین، بازی نکنید! 

هر ساختمانی برای آن که قابل استفاده باشد، باید از ویژگی­های خاصی برخوردار باشد. ویژگی­هایی چون: درب، پنجره، آب، برق، گاز، سرویس بهداشتی، و ... اگر یکی از این امکانات در ساختمانی نباشد، آن ساختمان، ناقص به شمار آمده و بسته به نوع اهمیتش، زندگی در آن ساختمان هم با مشکل برخورد خواهد کرد. هر کدام از امکانات ساختمان را در نظر بگیریم، هیچ یک نقش ستون و اهمیت آن را نخواهد داشت. اگر خانه­ای آب، برق، گاز و حتی درب نداشته باشد، هر چند با زحمت اما بالآخره قابل استفاده است؛ اما اگر ساختمانی ستون نداشته باشد و یا اینکه ستون­هایش متزلزل شود، تمام بنیان ساختمان از هم پاشیده شده و تبدیل به خرابه­ای بی­استفاده خواهد شد. دین ما هم دارای ساختمانی است و ستون ساختمان دین ما، نماز است.

امیرالمؤمنین (علیه­السلام) در وصیت خود فرمودند: شما را به خدا، شما را به خدا، در مورد نماز! چرا که نماز بهترین عمل و ستون دین شماست.[1]

کسی که نماز را کنار گذاشته و یا اینکه نسبت به آن سهل انگار باشد، در واقع ستون دین خود را متزلزل کرده و خانه­ای دینش را تبدیل به خرابه­ای بی­استفاده کرده است. پر واضح است که خداوند متعال تنها اعمال انسان دین­دار را مورد قبول خود قرار می­دهد. حال اگر کسی با کنار گذاردن ستون دین خود، خانه­ی دینش را از بین ببرد در واقع از جرگه­ی دین­داران خارج شده و اعمالش ثواب و ارزشی نخواهند داشت.

لقمان حکیم (رحمه­الله­علیه) در مقام موعظه به فرزندش فرمود: ای فرزندم! نماز را بر پا دار. چرا که مَثَل نماز در دین خدا، همانند ستون برای خیمه است. اگر ستون بر پا باشد، طنابها، میخ­ها و پرده­ی خیمه کار آمد هستند. اما اگر ستون بر پا نباشد، میخ و طناب و پرده­ی خیمه هم فایده­ای نخواهند داشت.[2]

در روایات آمده است که در روز قیامت و در ایستگاه رسیدگی به اعمال، ابتدا از نماز سؤال می­کنند. اگر کسی نماز نداشت و یا اینکه نمازش مورد قبول خدای تعالی قرار نگرفت، دیگر نگاهی به پرونده­ی سایر اعمال صالحش نمی­اندازند و ثوابی هم برای آن کارها در نظر نمی­گیرند؛ چرا که با مخروبه شدن ساختمان دین، هر چیزی هم درون آن ساختمان باشد، ارزش خود را از دست خواهد داد.

امام صادق (علیه­السلام) می­فرمایند: اوّلین چیزی که از بنده سؤال می­شود، اگر مورد قبول قرار گرفت سایر اعمالش هم مورد قبول قرار خواهد گرفت و اگر نمازش مورد قبول قرار نگرفت، سایر اعمالش خوبش هم مورد قبول قرار نخواهد گرفت.[3]

اگر کسی برای یک نیم روز هم ستون ساختمان را کنار بگذارد، تمام ساختمان تبدیل به تلی از خاک و ویرانه خواهد شد.در مورد نماز هم موضوع از همین قرار است. اگر کسی حتی یکی از نمازهای خود را عمدا به جا نیاورد، روی اعمال خوبش پوشیده شده و اثری از آن­ها نخواهد دید. بنابراین دقت داشته باشیم که به هیچ عذر و بهانه­ای نماز را ترک نکنیم و خانه­ی دین خود را ویران نساریم.

پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) می­فرماید: میان مسلمان و کافر شدنش، فاصله­ای جز این نیست که نماز واجب را عمدا ترک کند یا از روی بی­اعتنایی به نماز آن را نخواند.[4]

همچنین می­فرماید: نماز ستون دین است. پس کسی که نماز خود را عمداً نخواند، دین خود را ویران کرده است.[5]

آن حضرت در جای دیگر هم می­فرماید: کسی که بدون جهت نمازش را ترک کند تا اینکه قضا شود، روی اعمال صالحش پوشیده می­شود.[6] 

تذکر: لازم به ذکر است که در قیامت ـ از یک جهت ـ دو ایستگاه وجود دارد. ایستگاه رسیدگی به «ایمان و اعتقادات» و ایستگاه رسیدگی به «اعمال». جایگاه اعتقادات انسان از جهت اهمیت مقدم بر جایگاه اعمال اوست. در روایات وقتی سخن از اعتقادات به میان می­آید از ولایت امیرالمؤمنین (علیه­السلام) به عنوان ستون دین یاد شده است. پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) می­فرماید: عَلِیٌّ عَمُودُ الدِّینِ.[7] در زیارت آن حضرت هم آمده است: السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَمُودَ الدِّین‏.[8]لذا اگر کسی ولایت حضرت امیرالمؤمنین (علیه­السلام) را نداشته باشید، دینی ندارد که سایر اعمالش مورد قبول خداوند قرار گیرد. چنین شخصی هر چند هم نمازگزار باشد، اما به خاطر اینکه ایمانش ناقص است، و از ولایت بهره­ای ندارد، اعمال و نمازش هم مورد قبول درگاه الهی قرار نمی­گیرد. از امام زین العابدین (علیه­السلام) سؤال شد که سبب قبولی نماز چیست؟ آن حضرت فرمود: ولایت ما اهل بیت و بیزاری جستن از دشمنان ما.[9]بعد از عبور از ایستگاه اعتقادات، نوبت به ایستگاه اعمال انسان می­رسد. در ایستگاه رسیدگی به اعمال صالح، نماز در رأس آنها قرار دارد. روی همین اساس است که از آن به عنوان «خیر العمل» یاد شده و حضرت امیرالمؤمنین (علیه­السلام) هم در وصیت خود به آن تأکید فرموده است: «اللهَ اللهَ فِی الصَّلاةِ فَإِنَّهَا خَیْرُ الْعَمَل».[10]‏
پاورقی :  [1]  .الکافی، ج7، ص51  [2]  .بحارالأنوار، ج79، ص227 [3]  .من‏لایحضره‏الفقیه، ج1، ص208    [4]  .وسائل‏الشیعة ، ج4، ص42  [5]  .مستدرک‏الوسائل، ج3، ص98 [6]  .مستدرک‏الوسائل، ج3، ص45 [7]  . الکافی، ج1، ص293 [8]  . الکافی، ج4، ص570  [9]. مستدرک‏الوسائل، ج4، ص112  [10]. الکافی، ج7، ص51