وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

   بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

اشکال: نمازخوان­هایی را می­بینم که بر خلاف ادعای خود، رفتارهایی نادرست و ریاکارانه دارند. بنابراین از هر چه نماز و نماز خوان است متنفرم و دوست ندارم مانند آنها باشم!   

جواب: کار خوب فی نفسه خوب است و کار بد هم فی نفسه بد. روی همین اساس اگر انسان خوبی، کار زشتی انجام داد، به خاطر محبّتی که به او داریم کار زشتش را زیبا نمی­بینیم. همچنین اگر انسان غیر متدینی کار خوبی انجام داد، به خاطر بغضی که از او به دل داریم، آن کار خوب را زشت به حساب نمی­آوریم. اگر دیدیم شخص متدینی مبتلا به تند خویی است، به خاطر محبتی که به او داریم هرگز تند خویی را پیشه­ی خود نمی­کنیم؛ اما در عین حال، رویه­ی مثبت شخصیتی او را هم زیر سؤال نبرده و از کارهای خوبش منزجر نمی­شویم. کما اینکه اگر دیدیم شخصی بی­دین و مشرک رفتار صحیحی دارد، به خاطر نفرتی که از آیین و کیش او داریم، رفتار خوبش را بد حساب نمی­کنیم؛ اما در عین حال، با مشاهده­ی رفتار خوبش، شیفته­ی آیین و عقاید الحادی او نمی­شویم.

بهتر است در زندگی واقع بین باشیم و بتوانیم به راحتی خوبی­ها را از بدی­ها جدا کنیم. به عنوان مثال اگر خانمی، شخص محجّبه­ای را دید که از هنر تعامل صحیح با دیگران بی­بهره است، به جای اینکه از حجابش ـ که رفتاری پسندیده است ـ منزجر شود، از رفتار ناصحیحش عبرت بگیرد و سعی کند خودش بانویی محجّبه­، و در عین حال خوش اخلاق و مردم دار باشد. اگر نماز خوانی را دیدید که مبتلا به رذایل اخلاقی است، به جای اینکه از نماز ـ که عبادت خداست ـ منزجر شوید، سعی کنید خودتان نمازخوانی متدین باشید.

طبیعی است که در چنین مواقعی شیطان به جای آن که جوان را به اصلاح خود گرایش دهد، او را وسوسه می­کند که از کار خوب دست بردارد. پس سعی کنید در نبرد با شیطان مغلوب نشده و از این جنگ روانی پیروزمندانه بیرون آیید.   

اگر با چنین نگرشی به عالم بنگریم باید از تمام رفتارهای خوب و پسندیده متنفر شویم و آنها را کنار بگذاریم. چرا که احتمال دارد کسانی که رفتار صحیحی دارند، در عین حال رفتار ناشایستی هم داشته باشند. احتمال دارد کسانی که ادعایی دارند، رفتارشان بر خلاف ادعایشان باشد. بنابراین به محض دیدن رفتار ناپسند آنها، باید از تمام رفتارهای خوبی که در آنها سراغ داریم روی گردان شویم (!) و حال آنکه هیچ عاقلی چنین رفتاری را نمی­پسندد.      

پس پسندیده است که هنر تفکیک بین کار خود از کار بد را در خود تقویت نماییم. کارهای خوب را خوب بدانیم و آنها را سیره­ی رفتاری خود کنیم و کار بد را بد بدانیم که از آن دوری کنیم. بیاییم به جای تمرکز در عیوب دیگران که موجب فراموشی خود و عیوب خود است در خود و کاستی­های خود متمرکز شویم.[1] مطمئن باشیم آنقدر اشکال و ایراد در کار خود می­یابیم که توجه به اصلاح اشکالات خود ما را از مشغله­ی تمرکز منفی در عیوب دیگران باز می­دارد و به جای هدر رفتن انرژی خود آن را متمرکز در اصلاح خویشتن نماییم.