وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

 بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

… و آخرین کلام!

روزها و شب­ها سپری می­گردند و گام به گام به پایان مسافرت دنیایی نزدیک­تر می­شویم. به راستی با خود اندیشیده­ایم که چرا تا این اندازه از خود و فردای خود غافلیم؟! چرا از خویشتن خویش فراری هستیم و به جای قدری درنگ در اعمالمان، خود را مشغول لذّت­ها و سرگرمی­های دنیا می­کنیم. آیا اگر روزگار خود را این­گونه سپری کنیم و خود را به غفلت بزنیم، واقعیّت از ما دور می­شود؟! از یاد که نبرده­ایم منزل بعدی جسم ما «قبر» است و منزل روح ما هم عالم «برزخ»؟ بعد از آن در روز محشر از قبر بیرون آمده و خود را در پیشگاه عدل الهی می­بینیم. درست است که خدای متعال در موضع عفو و رحمت «ارحم­ الراحمین» است، اما هنگام توبیخ و بازخواست «أشدّ­ المُعاقبین» هم می­باشد. در قرآن کریم بارها از جهنم و عذاب خوار­کننده­ی آن یاد شده، همان گونه که بارها از بهشت و نعمت­های کریمانه­ی آن صحبت شده.

خداوند متعال در سوره­ی مبارکه­ی زُمَر از دو گروه بهشتی و جهنمی یاد کرده که به سوی میوه­ی اعمال دنیوی خود حرکت می­کنند. وقتی گناه­کاران را گروه گروه به سوی جهنّم اعمالشان سوق می­دهند، نگهبانان جهنّم با تعجب به آنها نگریسته و می­گویند، وای بر شما! مگر در دنیا کسی نبود که شما را از این روز بترساند؟!

آن­ها که جوابی برای گفتن ندارند، در آتش عذاب الهی رها می­شوند. و وقتی که مؤمنین باتقوی را به سوی بهشت اعمال و عقاید خود سوق می­دهند، درهای بهشت به رویشان باز شده و نگهبانان و خدمت­گزاران بهشت با دیدن آن­ها خوشحال می­شوند و به آن­ها خوش­آمد­گویی می­کنند. اهل بهشت هم که خود را در برابر نعمت­های بی­حساب خدای تعالی می­بینند، از او به خاطر این که به وعده­ی خود عمل کرد و در مقابل اعمال و عقاید پاکشان، بهشت را ارزانی آنها کرد، سپاسگزاری می­کنند.[1]

و این ماییم که جایگاه خود در عالم آخرت را انتخاب می­کنیم. پس بیاییم با تکیه بر تقوای الهی و با استعانت از نماز سرنوشتی زیبا و در خور تحسین برای خود رقم بزنیم. انشاء الله.

ای دل به کـوی عشق گذاری نمی­کنی      اسبـاب، جمـع داری و کـاری نمی‌کنی
چوگـان حکم در کف و گـویی نمی‌زنی        بـاز ظفر به دست و شکـاری نمی‌کنی
این خون که موج می‌زند اندر جگر تو را        در کـار رنـگ و بـوی نگــــاری نمی‌کنی
ترســم کـز ایـن چمن نبـری آستین گل       کـز گلشنـش تحمـل خـــاری نمی‌کنی 
حافـظ بـرو کـه بنـدگی پـادشـــاه وقت        گـر جملــه می‌کنند، تو باری نمی‌کنی

پی نوشتها:   [1]  . سوره­ ی مبارکه­ ی زمر، آیات 71 الی 74.