وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

از درد بیماری تا نشاط آسمانی!

دوستی می­گفت: چند ماه پیش بیمار شدم. بیماری که اوج گرفت از پا افتادم و سه روز با آن دست و پنجه نرم می کردم. شب آخر چند ساعتی بیدار بودم و از درد توی خونه راه می­رفتم. نماز صبح رو خوندم. بعد از نماز دلم تمایل پیدا کرد یه گوشه­ی خاصی از خونه دراز بکشم. رفتم آن گوشه دراز کشیدم و همچنان درد می­کشیدم. همون موقع به خاطرم رسید که این بیماری می­تواند لطف خدا و کفاره­ی گناهانم باشد. با تمام وجود خود را شکر کردم که چنین نعمتی به من عنایت کرده. یک­مرتبه حادثه­ی شیرینی رخ داد که هنوز آن را فراموش نمی­کنم. در یک لحظه حالم به کلی متغیر شد. بیماری و درد آن به کلی از بین رفت و درد شدید، تبدیل به یک نشاط آسمانی شد. بعدها که پیرامون این موضوع فکر می­کردم، متوجه مطلب دیگری شدم. توجه کردم دیدم مکانی که خوابیده بودم، و حس خوبی هم نسبت به آنجا داشتم، جایی بود که همسرم نماز شب می­خوند!