وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

چگونه با حضور قلب نماز بخوانیم؟

متأسفانه بسیاری از ما با وجودی که اهل نماز و عبادت هستیم  با خداوند خلوت و انس نداریم. حتی در نمازمان هم ـ که خود باید محل خلوت و انس با خداوند باشد ـ خلوتی نداریم و حاضر نیستیم برای چند دقیقه از همه­ی دنیا ـ محبتها و تلخیهای آن ـ بگذرید و فقط و فقط با خداند خلوت کنیم.

برای رسیدن به حضور قلب راهکاری پیشنهاد می­گردد:

در روز 10 الی 15 دقیقه برای خداوند کنار بگذاریم تا در حالت سجده با خداوند صحبت کنیم. وقتی به سجده می­روید سعی کنید نعمتهایی را که خداوند از اوّل زندگی به شما عطا فرموده از نظر خود بگذرانید و در مقابل هر نعمتی بگویید «الحمد لله». بعد از این کار سعی کنید دوباره به اوایل زندگی خود برگردید و این بار گناهان خود را به خاطر آورده و در مقابل هر کدام یک بار بگویید «أستَغفر الله». وقتی موفق شدید به لطف الهی این کار را انجام دهید، خواسته­های خود را از خداوند بخواهید و با زبان خود با او صحبت کنید. وقتی صحبت تمام شد دوباره حمد و ثنای الهی را بر زبان جاری کنید که به شما این توفیق و اجازه را داد تا با او صحبت کنید و حمد و سپاسش را بگویید.

در روزهای بعد هم در همان ساعت و ترجیحا در همان مکان دوباره این کار را انجام دهید و همواره مقید به این کار باقی بمانید.

سعی کنید در ابتدای کار سجده­های طولانی نداشته باشید تا اینکه شیرینی عبادت در کامتان بماند. وقتی یاد گرفتید که با خداوند خلوت کرده و با او صحبت کنید اندک اندک در نمازتان هم ـ که به معنای واقعی کلمه محل خلوت با خداوند و عشق ورزی با اوست ـ خداوند را خواهید یافت و نماز را با حضور قلب خواهید خواند. (انشاء الله)

شاید تذکر این نکته لازم باشد که همه­ی این کارها وقتی به خوبی ثمر می­دهد که قبل از آن عزم بر ترک گناه و عمل به واجبات داشته باشیم.                    

عاقل به قوانین خِرَد راه تو     پوید     دیوانه برون از همه، آیین تو جوید

تا غنچه­ی بشکفته­ی این باغ که بوید    هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید

بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه

اگر شما هم راهکاری به نظر مبارکتان رسید مرقوم بفرمایید.