درس هایی از معاد (اهمیت معاد)
بسم الله الرحمن الرحیم
بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه فرمایید.
سلسله درسهایی از معاد
درس اوّل: اهمیت معاد
یکی از اصلیترین اعتقادات در همهی ادیان الهی، تأکید بر معاد و زندگی اخروی است. روی همین اساس است که انبیای الهی بیشترین تلاش خود را در راه تثبیت این اعتقاد در قلوب مردم به کار بردند و در طرف مقابل هم بیشترین عناد سرکشان در جهت انکار معاد بود. این انکار تا جایی پیش میرفت که بعضا حاضر به قبول توحید بودند، اما راضی به قبول زندگی واپسین نبودند. علت آن هم این است که صرف اعتقاد به توحید انسان را ملزم به مسئولیت پذیری نمیکند، اما اعتقاد به معاد است که انسان را ملزم به کنار گذاشتن هوا و هوس و روی آوردن عملی به بندگی خدای تعالی میکند. اکثر منکرین معاد کسانی هستند که از روی تنبلی و تن آسایی، انگیزهای برای بندگی خدای تعالی و کنار گذاردن گناه و معصیت ندارند و با انکار روز واپسین سعی دارند تا از پذیرش مسئولیت بندگی شانه خالی کنند.
حدود یک سوم از آیات قرآن کریم در رابطه با معاد است و در بیش از بیست آیه از قرآن، کلمهی «الیوم الآخر؛ روز آخرت» در کنار ایمان به خداوند متعال قرار گرفته است. به عنوان مثال در سوره ی عنکبوت چنین آمده: «وَ إِلى مَدْیَنَ أَخاهُمْ شُعَیْباً فَقالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْیَوْمَ الْآخِرَ؛ و ما بسوى «مدین»، برادرشان «شعیب» را فرستادیم گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستید، و به روز بازپسین امیدوار باشید»
پی نوشت: . سورهی عنکبوت، آیهی36.
