وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه فرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس سوم: ثمرات یاد معاد

یاد معاد ثمرات مبارکی در زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد که به برخی از آن­ها اشاره می­شود:

 1 ـ کنار گذاردن هوا و هوس و گام نهادن در بندگی خداوند: مهمترین عنوانی که موجب تقویت روحیه­ی بندگی در انسان می­شود، یاد معاد و ایمان به زندگی واپسین است. کسانی که به دنبال هوا و هوس هستند، در واقع به دنبال لذت و کامیابی می­باشند. یاد معاد دید انسان را نسبت به لذت­ها واقعی کرده و کمک می­کند تا میان لذت­های دائمی و لذت­های زود گذر ـ و بعضا توهمی ـ تفاوت قائل شود. کسی که راه بندگی خدا را در پیش می­گیرد ممکن است در دنیا مرارت­هایی را متحمل شود، اما در نهایت در بهشت خدای متعال قرار می­گیرد و کسی که هوس­بازی را پیشه­ی خود می­کند، ممکن است در دنیا خوش باشد، اما در زندگی اخروی جز ذلّت و خواری نصیب و بهره­ای نخواهد داشت. 

2 ـ جلوگیری از ظلم و تعدی در حق دیگران: یاد معاد موجب می­شود تا انسان­ها در حق یکدیگر ظلم و تعدی نکنند و در کنار یکدیگر زندگی خوبی داشته باشند. تمام کسانی که ظلم و تجاوزگری می­کنند، قبل از هر چیز یاد معاد را به فراموشی سپرده یا این­که یاد معاد در وجودشان ضعیف شده است. حتی کسانی هم که اهل ظلم و تعدی هستند اگر اندک باوری از معاد داشته باشند، حدّی برای ظلم خود قائلند و مراقبند تا تجاوزگری خود را از آن حد فراتر نبرند. روی همین حساب یاد معاد کمک می­کند که خوب­ها بد نشوند و بدها بدتر نگردند.

3 ـ تقویت روحیه­ی گذشت، ایثار و احسان: یاد معاد موجب می­شود تا این روحیه به عنوان ارزش و مکرمتی اخلاقی جلوه­گر شود. کسانی که از معاد باوری دور شده و آن را به فراموشی می­سپارند، اگر هم احسان و ایثار را قبول کنند، آن را تا حدّی صحیح می­دانند که نفعی دنیوی به همراه داشته باشد، در غیر این صورت تعبیری جز حماقت برای ایثار، احسان و فداکاری نمی­توانند داشته باشند. پس تنها عنوانی که در بستر آن می­توان معنای صحیحی برای ایثار و گذشت تعریف کرد، معاد است.

4 ـ تقویت روحیه­ی صبر و شکیبایی در برابر مشکلات: زندگی دنیایی سرشار از مشکلات و سختی­های فراوانی است. یاد معاد کمک می­کند تا نگرشی واقع­بینانه نسبت به دنیا داشته و آن را موقتی و گذرا ببینیم. وقتی دنیا را این­گونه دیدیم به تبع مشکلات آن را هم موقتی و گذرا دیده و به راحتی آن­ها را تحمل می­کنیم. یاد معاد کمک می­کند که خود را در بن­بست مشکلات نبینیم و همواره به امید روزی باشیم که در آن­روز همه­ی مشکلات دنیایی فروکش کرده و در آغوش مهر الهی آرام می­گیریم. یاد معاد و حسابرسی خداوند، کمک می­کند تا اگر نتوانستیم ظلمی را از خود دفع کنیم، خویشتن را شکست خورده ندهیده و ظالم را پیروز معرکه­ی دنیا نبینیم.

تمام کسانی که در برابر مشکلات دنیوی قامت خم می­کنند و با جزع و فزع و بی­تابی اظهار ناشکیبایی می­کنند، در زمره­ی فراموش کنندگان یاد معاد هستند.

5 ـ تقویت امید به زندگی در انسان: یاد معاد موجب می­شود تا به مرگ به دید فنا و نابودی نگاه نکنیم و آن را در ادامه­ی مسیر تکامل خود ببینیم. کسی که مرگ را به معنای پایان یافتن طومار زندگی و نابودی خود می­بیند، در اضطراب و نگرانی دحشت­ناکی به سر می­برد. اما کسی که مرگ را به معنای تولدی دیگر و ورود به عالمی دیگر می­بیند با یاد آن امید تازه­ای گرفته و سعی می­کند با تلاش و پشتکار واقعی، زندگی واپسین خود را خرم و آباد گرداند.             «««مطلب قبلی     مطلب اوّل     مطلب بعدی»»»