وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه فرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس ششم: علل نگرانی از مرگ و معاد

سؤال: اگر انسان جاوادانه است و با جدا شدن از بدن در مرحله­ی نوینی از کمال خود گام برمی­دارد، پس علت نگرانی اکثر آن­ها از مرگ چیست؟

جواب: در پاسخ به این سؤال به موارد ذیل اشاره می­شود:

1 ـ تصور غلط از مرگ: انسان از یک طرف آرزوی خلود و جاودانگی دارد و از طرف دیگر به مرگ به دید نابودی و ناکامی از رسیدن به آرزوی فطری خود می­نگرد. روی همین حساب است که از مرگ گریزان است. اما اگر از اشتباه بیرون آید و به متوجه گردد که مرگ به معنای نابودی نیست بلکه به معنای ورود در عرصه­ی جاودانگی است، نگرانی او زائل می­گردد.

2 ـ انس به دنیا و فراموشی یاد خدا: عده­ی زیادی از انسان­ها به تدریج به دنیا انس می­گیرند و به آن علاقمند می­گردند. این علاقه تا حدی پیش می­رود که از آخرت روی گردان شده و تنها به دنیا می­اندیشند. چنین انسان­هایی به مرگ به دید حادثه­ای می­نگرند که آن­ها را از معشوقشان دور می­کند. روی همین حساب است که از آن متنفرند.

3 ـ نگرانی از عاقبت اعمال: عده­ی زیادی از مردم به خاطر اینکه پرونده­ی اعمال خود را سیاه می­بینند، و آخرت خود را خراب می­بینند، مرگ را به عنوان شروع عذاب و رسیدگی به پرونده­ی متعفنشان می­بینند. روی همین حساب است که از مرگ منزجر هستند. مردی از ابوذر پرسید چرا ما از مرگ کراهت داریم؟ ابوذر گفت: چون دنیا را آباد و آخرت را خراب کردید؛ لذا کراهت دارید که از آبادانی به سوی خرابی انتقال یابید.

پی نوشتها:    . اصول کافی، جلد2، صفحه­ی457.

«««مطلب قبلی     مطلب اوّل     مطلب بعدی»»»