وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

 بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس هفدهم: برتری نوشته­ عالم بر خون شهید

با کاوش در آیات و روایات در می­یابیم که مقام شهید و شهادت، مقامی بس ارجمند است. نام «شهید» از نام خدای متعال گرفته شده و شهید مظهر اسم مبارک خداوند متعال است. این نام در جای جای قرآن آمده است: «إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهید»، «وَ اللَّهُ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهید».و …

آیاتی که این نام بزرگ در آن­ها آمده در برگیرنده­ی نکات معرفتی و عقیدتی بسیاری است؛ از طرفی در احادیث اسلامی نیز والاترین مقام در شأن شهید بیان شده است. البته مقام شهدا هم یکسان نیست. این مقام بزرگ نسبت به افراد و ویژگی­ها و درجات اخلاص، ایمان و پارسایی آن­ها متفاوت است.

مقام ارجمند علم و عالم بر کسی پوشیده نیست. مراد از علم در این­جا هر دانشی است که در مسیر «لقاء الله» قرار گیرد و به او ختم شود. دانشی که در راه سعادت و شکوفایی فطرت انسان قرار گیرد، از مشکات نبوّت گرفته می­شود، دل را نورانی سازد و جامعه را به نیکی رهنمون باشد.

دانشمندی که با این اهداف به نگارش می­پردازد نوشته­ی او بر خود شهید ترجیح دارد. امام صادق (علیه­السلام) می­فرماید: در روز قیامت خداوند همه­ی مردم را در یک صحنه گرد می­آورد، میزان­های اعمال نصب می­گردد و خون «شهیدان» با نوشته­ی «عالمان» سنجیده می­شود. در نتیجه، نگاشته­ی دانشمندان بر خون شهیدان ترجیح می­یابد: «إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ النَّاسَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ وَ وُضِعَتِ الْمَوَازِینُ فَتُوزَنُ‏دِمَاءُ الشُّهَدَاءِ مَعَ‏ مِدَادِ الْعُلَمَاءِ فَیَرْجَحُ مِدَادُ الْعُلَمَاءِ عَلَى دِمَاءِ الشُّهَدَاءِ.»    

در روایات اهل بیت (علیهم­السلام) هر کشته­ای شهید به حساب نمی­آید، کما این­که هر علم و هر صاحب علمی ستودنی نیست. شهید کسی است که در میدان جنگ مشروع در «راه خدا» و جهت کسب «رضای الهی» کشده شود؛ عالم هم کسی است که خود و علمش در مسیر «لقاء الله» بوده و قبل از هر چیز با تواضع و فروتنی عامل به دانسته­های خود باشد. پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­آله) می­فرماید: کسی که به خاطر خدا یاد بگیرد، به خاطر خدا عمل کند و به خاطر خدا به دیگران بیاموزد، از او در ملکوت آسمان­ها با عظمت یاد می­شود: «مَنْ تَعَلَّمَ لِلَّهِ وَ عَمِلَ لِلَّهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ دُعِیَ فِی‏ مَلَکُوتِ‏ السَّمَوَاتِ‏ عَظِیما».