وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس نوزدهم: بدن برزخی

روح انسان به مجرد مرگ و انقطاع از دنیا خود را در بدن مثالی می­یابد. بدن مثالی تمثّل روح است و در دنیا بدن مادی مانع رؤیت این بدن بود. مثل این­که در خواب وقتی مقداری از بدن مادی فاصله گرفتیم خود را در بدن دیگری می­بینیم و آن بدن در عین حالی که بدن ما است خصوصیات بدن مادّی را ندارد. البته بدن برزخی با بدنی که در خواب می­بینیم تفاوت­هایی دارد. علتش هم این است که مرتبه­ی وجودی برزخ، مرتبه­ی بالاتری است و روی همین حساب بدن مربوط به آن هم ویژگی­های خاصی دارد. در روایات هم داریم که در نشئه­ی برزخ مردم در بدنی هستند شبیه به بدن دنیایی و انسان­ها در آن­جا دارای یک زندگی فعال می­باشند.

یونس بن ظبیان از امام صادق (علیه­السلام) این­گونه نقل می­کند: وقتی خداوند متعال مؤمن را قبض روح کرد، روح او را در قالبی همانند قالب دنیوی او قرار می­دهد. آن­ها در برزخ غذا می­خورند و آب می­آشامند. وقتی هم شخصی بر آن­ها وارد می­شود او را با همان صورتی که در دنیا دارد می­شناسند. «فَإِذَا قَبَضَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ صَیَّرَ تِلْکَ الرُّوحَ فِی‏ قَالَبٍ‏ کَقَالَبِهِ‏ فِی الدُّنْیَا فَیَأْکُلُونَ وَ یَشْرَبُونَ فَإِذَا قَدِمَ عَلَیْهِمُ الْقَادِمُ عَرَفُوهُ بِتِلْکَ الصُّورَةِ الَّتِی کَانَتْ فِی الدُّنْیَا.»