وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس بیست و سوم: نشانه­های قیامت.

در آستانه­ی قیامت حوادثی رخ می­دهد که به «اشراط السّاعه» یعنی نشانه­های قیامت مرسوم است. این امور در آخر الزمان پدیدار خواهد شد و وقوع آن­ها هم حتمی و مسلّم است. پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله)‏می­فرماید: ده علامت است که پیش از قیامت باید پدید آید: «سفیانى»، «دجال»، «دُخان»، «دابة الارض»، «قیام قائم (علیه­السلام)»، «طلوع آفتاب از مغرب»، «فرود آمدن عیسى (علیه­السلام) از آسمان»، «فرو رفتن زمین در شرق»، «فرو رفتن زمین در جزیرة العرب» و «آتشى که در قلب شهر عدن بیرون مى‏آید و مردم را به سوی محشر سوق می­دهد»: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی­الله­علیه­وآله):‏ عَشْرٌ قَبْلَ‏ السَّاعَةِ لَا بُدَّ مِنْهَا:السُّفْیَانِیُّ وَ الدَّجَّالُ وَ الدُّخَانُ وَ الدَّابَّةُ وَ خُرُوجُ الْقَائِمِ(علیه­السلام) وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِهَا وَ نُزُولُ عِیسَى (علیه­السلام) وَ خَسْفٌ بِالْمَشْرِقِ وَ خَسْفٌ بِجَزِیرَةِ الْعَرَبِ وَ نَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قَعْرِ عَدَنٍ تَسُوقُ النَّاسَ إِلَى الْمَحْشَرِ.

لازم به ذکر است که در برخی روایت­ها به امور بیشتری به عنوان «اشراط الساعه» ذکر شده. از مشروح­ترین روایاتی که نشانه­های قیامت را به گونه­ای گسترده بیان کرده حدیثی است از رسول خدا (صلی­الله­علیه­وآله) به نقل از ابن عباس که می­گوید: ما با پیامبر اسلام در آخرین حج پیامبر بودیم. حضرت حلقه­ی در کعبه را گرفت و به ما فرمود: آیا شما را از نشانه­های قیامت آگاه سازم؟ «ألا أُخبِرُکُم بِأشرَاط السَّاعَه» سلمان که در آن هنگام از همه­ی ما به پیامبر نزدیک­تر بود عرض کرد: آری ای پیامبر خدا.

پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) فرمود: از نشانه­های قیامت، ضایع کردن نماز، پیروی از خواسته­های نفسانی، میل به هوا پرستی، گرامی داشتن ثروت­مندان و فروختن دین به دنیاست. در این هنگام است که قلب مؤمن در درونش آب می­شود، چنان­که نمک در آب، از این همه زشتی­ها که می­بیبند و بر تغییر آن توانایی ندارد. سلمان عرض کرد: آیا چنین اموری واقع می­شود ای پیامبر خدا؟! حضرت فرمود: آری سوگند به آن کس که جانم به دست او است ای سلمان. … (به علت طولانی بودن روایت از ادامه­ی آن خودداری می­کنیم).[2]