وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس بیست و پنجم: نشانه­های قیامت (خروج دابّه الأرض)

وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یُوقِنُونَ؛ و هنگامى که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبنده‏اى را از زمین براى آنها خارج مى‏کنیم که با آنان تکلّم مى‏کند (و مى‏گوید) که مردم به آیات ما ایمان نمى‏آوردند.

شخصی به نام ابالطفیل می­گوید از امیرالمؤمنین (علیه­السلام) در مورد این آیه پرسیدم و گفتم که منظور از «دابه» چیست؟ حضرت در جواب فرمود: ای اباالطفیل این سؤال را رها کن! گفتم یا امیرالمؤمنین فدای شما شوم به من از این آیه خبر دهید. حضرت فرمود: آن جنبنده­ای است که غذا می­خورد و در بازار راه می­رود و ازدواج می­کند. گفتم ای امیرالمؤمنین او کیست؟ فرمود: او ریسمان زمین است که زمین به واسطه­ی او آرامش می­گیرد. گفتم ای امیرالمؤمنین او کیست؟ فرمود: او صدّیق این امّت است او فاروق این امّت و رِبّی [وَ کَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ] و ذوالقرنین این امّت است. گفتم یا امیرالمؤمنین او کیست؟ فرمود: کسی که خداوند در قرآن کریم در موردش فرموده: گواهی صادق بر رسالت پیامبر است [أَفَمَنْ کانَ عَلى‏ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ] کسی که قرآن در موردش فرموده: تمام علم الکتاب در نزدش است [وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ] آن کس که خداوند در موردش گفته: «و آن کس که (وعده) صدق را آورد و (آن کس که) آن را تصدیق کرد [وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ] گفتم فدای شما شوم او کیست؟ حضرت فرمود: ای ابا الطفیل او را به تو معرفی کردم!

شخصی نزد عمار یاسر رفت و با خواندن این آیه گفت این آیه مرا به شک انداخته است و نمی­دانم که دابه الأرض چیست. عمار گفت به خدا قسم نمی­نشینم و آب و غذا نمی­خورم تا اینکه او را به تو بنمایانم. مرد با عمار راه افتاد تا به امیرالمؤمنین (علیه­السلام) رسیدند. حضرت فرمودند: ای ابا الیقظان (کنیه­ی عمار) ! به نزد ما بیا. او نشست و مشغول خوردن شد. آن مرد از این کار عمار تعجب کرد. وقتی عمّار دست از غذا خوردن کشید آن مرد به عمار گفت پناه بر خدا ای عمار! به خدا قسم خوردی که ننشینی و آب و غذا نخوری مگر اینکه آن را به من نشان دهی. عمار گفت اگر دقت کرده باشی به تو نشان دادم و آن کارها را انجام دادم.

امام رضا (علیه­السلام) در مورد این آیه­ی شریفه فرمود: منظور از «دابه الارض» علی (علیه­السلام) است.

امام صادق (علیه­السلام) فرمود: رسول خدا (صلی­الله­علیه­وآله) به علی (علیه­السلام) رسید که در مسجد مقداری از ریگهای آن را زیر سرش جمع کرده و خوابیده بود. حضرت با پاهای مبارک خود به ایشان زد و فرمود: «بلند شود ای دابّه الأرض»! مردی از اصحاب پیامبر که نظاره گر این ماجرا بود گفت: ای رسول خدا آیا ما هم می­توانیم این لقب را به یکدیگر بدهیم؟ حضرت فرمود: نه! به خدا قسم این اسمی است که مخصوص اوست. او همان دابّه الأرضی است که خداوند در قرآن کریم از آن یاد کرده است.

آن­گاه پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) فرمود: ای علی! وقتی که آخر الزمان شود خداوند تو را به زیباترین شکل خارج می­کند در حالی که میسمی (داغی که بر حیوانات می­گذارند) به همراه توست که با آن بر دشمنانت داغ می­نهی.