درس هایی از معاد: نشانه های قیامت (رجعت)
بسم الله الرحمن الرحیم 
بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.
سلسله درسهایی از معاد
درس بیست و هفتم: نشانه های قیامت (رجعت)
بر اساس روایتها مسألهی ظهور امام زمان (عجلاللهتعالیفرجه) و مسألهی رجعت از علایم ضروری قیامت بوده و شباهت و سنخیت خاصی هم با قیامت دارند. جهان رو به تکامل دارد و به سوی نورانیت در حرکت است: «وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها؛ و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مىشود». مسألهی حکومت جهانی حضرت مهدی (علیهالسلام) و مسألهی رجعت، در مسیر تکامل بشریت قرار دارند. در این مرحله است که بشریت به راز و رمزهای بیشتری از عالم خلقت و حکمت آفرینش پی میبرد و آیات خدا را به وضوح میبیند. روی همین حساب است که در روایات از این دو مسأله به «ایام الله» یعنی روز ظهور و بروز آیات الهی، تعبیر شده است.
یکی از وجوه تشابه رجعت با قیامت این است که مؤمنین در رجعتشان به دنیا همانند اهل برزخ و اهل قیامت با ارادهی خویشتن بدن خود را انشاء و ایجاد میکنند. امام خمینی (رحمهاللهعلیه) میفرماید: اگر در مورد رجعت بگوییم که نفس شریف رجعت کنندگان بدن ملکی خود را انشاء [ایجاد] میکنند و با آن بدن رجوع میکنند، هیچ استبعادی ندارد بلکه حتما قضیه چنین خواهد بود. بعد ایشان حضرت امیرالمؤمنین (علیهالسلام) را مثال میزند که در یک شب چهل بدن انشاء و ایجاد کرد و همزمان در چهل جا حضور داشت.
در روایات وارد شده که بعد از ظهور گروهی از کسانی که قبلا از دنیا رفتهاند به دنیا باز میگردند. کسانی که ایمان محض داشتهاند و کسانی که کفر محض بودهاند. گروه اوّل برمیگردند تا در سایهی حکومت عدل الهی به تکامل نهایی خود دست یابند. و گروه دوم هم برمیگردند تا مراتبی از عذاب و خواری قیامت را در دنیا ببینند.
امام صادق (علیهالسلام) میفرماید: سوگند به خدا روز و شب سپری نمیگردد، تا اینکه خداوند مردههایی را زنده کند و زندههایی را بمیراند و حق را به اهلش برگرداند و دینی را که برای خود و پیامبرش پسندیده است پایدار بدارد، بشارت باد بر شما و بشارت باد بر شما! به خدا قسم در آن زمان حق فقط در دستان شما قرار میگیرد.
ذکر برخی از افراد و گروههایی که به دنیا برمیگردند:
1 ـ رجعت معصومین (علیهمالسلام)
* «وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ؛ و ما مىخواستیم به آنان که در آن سرزمین به ناتوانى و زبونى گرفته شده بودند، نعمت هاى باارزش دهیم، و آنان را پیشوایان مردم و وارثان [اموال، ثروتها و سرزمینها] گردانیم». امیرالمؤمنین (علیهالسلام) در رابطه با این آیه میفرماید: آنها آل محمد هستند. بعد از آنکه مهدی را منکر شدند خداوند او را مبعوث کرده و بعد ازآن که دشمنان آنها را ذلیل کردند، آنها را به عزت میرساند.
* «سیریکم آیاته فتعرفونها. به زودى آیات (قدرت) خود را به شما ارائه خواهد داد پس آن را بشناسید». امام صادق (علیهالسلام) فرمود: منظور از آیتهای الهی آل محمد (علیهمالسلام) هستند.
2ـ رجعت همهی انبیای الهی (علیهمالسلام)
* «وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ میثاقَ النَّبِیِّینَ لَما آتَیْتُکُمْ مِنْ کِتابٍ وَ حِکْمَةٍ ثُمَّ جاءَکُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَکُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ. و (یاد کن) آن گاه که خدا از پیغمبران پیمان گرفت که چون به شما کتاب و حکمت بخشیدم سپس بر شما (اهل کتاب) رسولى از جانب خدا آمد که گواهى به راستى کتاب و شریعت شما مىداد به او ایمان آورده و یارى او کنید». امام صادق (علیهالسلام) فرمود: خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده مگر اینکه از آنها پیمان گرفته که رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) و امیرالمؤمنین علی (علیهالسلام) را یاری کنند. این امر نصرت هنوز محقق نشده است و در رجعت محقق خواهد شد.
3 ـ رجعت شهدا:
در قرآن کریم و در یک قانون کلی آمده است که همه طعم مرگ را میچشند. از طرفی مرگ با قتل تفاوت دارد و شهید طعم مرگ را نچشیده، لذا باید به دنیا برگردد و با چشیدن طعم مرگ از دنیا رود.
زراره میگوید: خوش نداشتم از امام باقر (علیهالسلام) دربارهی مسألهی رجعت مستقیما بپرسم. [اهل سنت شدیدا مخالف رجعت هستند و شیعیان در آن زمان جرأت نداشتند به راحتی در مورد رجعت سخنی به میان آورند] آن را پنان داشته با خود گفتم مسألهی لطیفتری از او میپرسم که در ضمن آن نیازم برآورده شود. پس عرض کردم: به من خبر ده از کسی که کشته شده آیا مرده است؟ فرمود: نه. مردن، مردن است و کشته شدن کشته شدن. گفتم: کسی کشته نمیشود جز این که مرده است. حضرت فرمود: گفتار خداوند راستتر از گفتار تو است. خداوند میان این دو در قرآن تفاوت قائل شده و فرموده: «أفَإِنْ ماتَ أوْ قُتِلَ؛ آیا کسی که بمیرد یا کشته شود» و نیز فرمود: «وَ لَئِنْ مُتُّمْ أوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُون؛ اگر بمیرید یا کشته شوید به سوی خدا محشور خواهید شد». ای زراره اینگونه نیست که تو میپنداری! مردن، مردن است و کشته شدن کشته شدن. عرض کردم: خداوند میفرماید: «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْت؛ هر نفسی چشندهی مرگ است». امام فرمود: کسی که کشته شود مرگ را نچشیده … باید برگردد (رجعت کند) تا مرگ را بچشد.
4 ـ رجعت گروه زیادی از مؤمنان:
در رابطه با دعای عهد از امام صادق (علیهالسلام) چنین آمده: کسی که چهل صبح این عهد و پیمان را بخواند، از اصحاب قائم ما خواهد بود. پس اگر قبل از خروج او بمیرد، خداوند او را از قبرش خارج میسازد [تا حضرت را یاری کند]. خداوند در برابر هر کلمه از این عهد، هزار حسنه برای او مینویسد و هزار گناه از او محو میسازد: «مَنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ أرْبَعِینَ صَبَاحاً بِهَذَا الْعَهْدِ کَانَ مِنْ أَنْصَارِ قَائِمِنَا فَإِنْ مَاتَ قَبْلَهُ أَخْرَجَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ قَبْرِهِ وَ أَعْطَاهُ بِکُلِّ کَلِمَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَةٍ».
بدیهی است که صرف خواندن این دعا نمیتواند انسان را از اصحاب قائم آل محمد (عجلاللهتعالیفرجه) کند. کسی میتواند از اصحاب حضرت باشد که به عهدهای این دعا ملتزم بوده و در مسیر زندگی خود پایبند به این عهد باشد.
توجه: در صورت تمایل به مطالعهی بیشتر در مورد رجعت می توانید به بایگانی وبلاگ مراجعه فرمایید.
پی نوشتها: . سورهی زمر، آیهی69. . الکافی، جلد3، صفحهی538. . سورهی قصص، آیهی5. . الغیبةللطوسی، صفحهی184 ـ بحار الأنوار، جلد51، صفحهی54. . سورهی نمل، آیهی92. . سورهی آل عمران، آیهی81. . بحار الانوار، جلد5، صفحهی236. . سورهی آل عمران، آیهی144. . تفسیر نورالثقلین، جلد1، صفحهی403. . بحارالأنوار، جلد53، صفحهی95.
