درس هایی از معاد (نفخ صور)
بسم الله الرحمن الرحیم 
بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.
سلسله درسهایی از معاد
درس بیست و نهم: نفخ صور
در آیات و روایات زیادی که صحنهی قیامت را ترسیم میکنند، سخن از «نفخ صور» و دمیدن حضرت اسرافیل در صور به میان آمده و آن دو نفخه است؛ یکی دمیدن در شیپور مرگ که پیش از قیام رستاخیز رخ میدهد و دیگری دمیدن در شیپور حیات که برای آماده شدن برای حضور در صحنهی محشر رخ میدهد. «وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فیهِ أُخْرى فَإِذا هُمْ قِیامٌ یَنْظُرُونَ؛ و در «صور» دمیده مىشود، پس همهی کسانى که در آسمانها و زمین هستند مىمیرند، مگر کسانى که خدا بخواهد سپس بار دیگر در «صور» دمیده مىشود، ناگهان همگى به پا مىخیزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند.»
شایان ذکر است که قرآن کریم به جای «نفخ صور» واژههای «صیحه»، «نُقِرَ فی الناقور»، «صافّه»، «قارعه» و «زَجِرَه» را هم استعمال کرده است.
نفخ صور چیست؟
نفخ صور دمی است که به وسیلهی آن تمام نظام هستی متحوّل میشود. نفخهی اوّل دم الهی است با مظهریت حضرت اسرافیل که به وسیلهی آن موجودیت موجودات پس گرفته میشود. در این دم خداوند با اسم قابض و در مظهریت اسرافیل ظهور میکند و وجود دنیایی را از موجودات میستاند. نفخهی دوم هم نفخهی احیاء و قیام است و به وسیلهی آن موجودات زنده میشوند و قدم در عرصهی محشر میگذارند.
نفخ صور عبارت است از دعوت یا «ندای ویژه» که گاهی جهت میراندن موجودات از آن بهره میگیرند و گاهی با آن به موجودات فرمان بعث و نشور میدهند. این فرمان و ندا (نفخ صور) به قدری بزرگ و گسترده است که همهی آسمانها و زمین را در مینوردد.
