وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

سلسله درس­هایی از کربلا (5)

امر به معروف و نهی از منکر

معاویه شرایطی ساخته بود که هیچ کس جرأت زیر پا گذاشتن نظام دروغین او را نداشت و حتی بسیاری از صحابه و بزرگان هم مقابله­ی با این نظام و بازگشت به آیین ناب محمدی را غیر ممکن می­دانستند. او با حیله­ و تزویر چنین وانمود کرده بود که هم می­توان دین­دار بود و هم با فرهنگ وی زندگی کرد. نتیجه­ی چنین تفکری انسان­های دنیا پرست و دنیا محوری بودند که خود را دین­دار و متدین واقعی می­دانستند، و دین­داران حقیقی را به خشکه مذهبی، افراط و زیاده روی متهم می­کردند!

قبول و ماندگاری این تفکر یعنی کنار گذاشتن ریشه­ای ترین ابعاد دین و ورود نامبارک در حوزه­ی دنیا پرستی و دنیا محوری! در این میان تنها امام حسین (علیه­السلام) بود که در بهترین شرایط اقدام به مبارزه کرد و با ایستادگی در برابر نظام معاویه، مسیر صحیح دین را تا قیامت بر همگان ترسیم نمود. امام با شهادت خود و عزیزانش به دنبال نجات امت اسلامی از تاریکی و جهالت نظام «اموی ـ رومیِ» معاویه و وارد کردن انسان در نورانیت ارتباط با خداست. روی همین حساب ما در برابر فرهنگ اومانسیتی اروپا سر تسلیم فرود نمی­آوریم، و تنها راه پیروزی در برابر آن را در نهضت حسینی می­دانیم؛ هر چند که این راه به شهادت ختم شود: «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَیَیْن؛‏ بگو: «آیا درباره ما، جز یکى از دو نیکى (پیروزی یا شهادت) را انتظار دارید؟!».

آن حضرت در مکّه و در سرزمین منا برای آگاه کردن مردم در خطبه­ای به عده­ای از صحابه ـ که به اصطلاح بزرگان محترمین آن روز شمرده می­شدند ـ چنین فرمود: «خداوند به شما احترامی داده است که نگذارید حکم زمانه بر حکم عهد محمّدی حاکم شود. مگر نمی­بینید عهد پیامبر را منسوخ می­کنند! از چه نشسته­اید. مال­هایتان را گرفته­اید و به احترامی که در جامعه به شما می­گذارند، دل خوش کرده­اید و ساکت شده­اید؟! در حالی که دین پیامبر را بی­رنگ کرده­اند. مگر نه این­که بزرگان دین با امر به معروف و نهی از منکر دین را نگه می­دارند؟! چرا بر حاکم زمانه­ای که می­خواهد زمانه­ی غیر دینی را حاکم کند اعتراض نمی­کنید؟! پیمان­های خدا شکسته شده و شما هراسی نمی­کنید! … به مُداهنه و سازش با ظالمان، خود را آسوده کرده­اید. همه­ی این­ها منکراتی است که خداوند امر کرد که از آن جلوگیری کنید و شما از آن غافلید … شما ظالمان را در مقام خود جای دادید و امور خدا را به آن­ها واگذاشتید… آن­ها را بر این مقام مسلط کرده­اید و فرار شما از مرگ و علاقمندی­تان به زندگی­ای که از شما جدا خواه شد، ضعفا را زیر دست آن­ها کرده است.»