وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید

پاسخ­گویی به سؤالات جوانان (10) توبه و امید به لطف الهی

سؤال: جوانی هستم که گناهان زیادی انجام داده­ام. متاسفانه آبرویی هم پیش پدر و مادر و فامیل خود ندارم. نمی­دانم چه کنم؟ از یک طرف دوست دارم برگردم و از طرف دیگر می­بینم توبه برای امثال من فایده­ای ندارد. می­تونید مرا راهنمایی کنید؟  

جواب: جوان عزیز! به هر حال هر کسی ممکن است در زندگی خود گناهی انجام دهد و تبعات بد آن را در زندگی خود ببیند. آنچه مهم این است که اگر اشتباهی انجام دادیم از راه صحیح وارد شده و اشتباه خود را جبران کنیم.

جوان عزیز! مهمترین کاری که باید انجام دهید برقراری ارتباط خوب و معنوی با خدای متعال است. امیرالمؤمنین (علیه­السلام) در بیانی نورانی می­فرمایند: «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ کسی که رابطه­ی خود با خداوند را اصلاح کند، خداوند هم [متقابلا] رابطه­ی او با مردم را اصلاح خواهد کرد». (نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 89)

از طرفی یکی از نام­های خداوند متعال، نام مقدّس «جبّار» است. معنای این نام آن است که خداوند متعال جبران کننده­ی _­­گذشته­های ماست. اگر کار اشتباهی انجام داده­اید، بدانید که خداوند جبران کننده است و اگر از روی صداقت با خداوند عهد ببندید و از راه توبه وارد شوید او هم گذشته­ی خراب ما را جبران کرده و کاری می­کند که دیگران با نگاه تکریمی به شما نگاه کنند. کم نیستند انسان­هایی که گذشته­ی بسیار زشتی داشته و در فسق و فجور انگشت نما بوده­اند، اما در عین حال بعد از گذشت زمانی از گذشته­ی خود توبه کردند و در صراط مستقیم الهی قرار گرفته­اند. این افراد ـ علی رغم گذشته­ی بدی که مردم از آن­ها سراغ داشتند ـ به لطف الهی به جایی رسیدند که همین مردم حاضر بودند خاک زیر پای آن­ها را به عنوان تبرک بردارند و همراه خود داشته باشند. «فضیل عیاض» راهزن معروفی بود که با راه­زنی خود آرامش را از مردم گرفته بود. مسافران کاروان همواره از شنیدن نامش در هراس بودند، و نمی­دانستند چگونه از دست او و دوستانش رهایی یابند. همین فضیل به لطف و عنایت الهی توبه کرد، و بعدها از عابدان روزگار شد! «خان قشقایی» شخصی بی­سواد و اهل ساز و آواز بود؛ اما بعدها از علمای متقی جهان تشیع شد و هم اکنون هم یکی از مدارس علمیه­ی حوزه­ی قم با نام ایشان است. مدرسه­ای که منشأ برکات فراوانی بوده و هست. همچنین «رسول ترک» که روزگاری شراب­خواری و چاقو کشی می­کرد و بعدها به برکت عنایت امام حسین (علیه­السلام) راه بندگی خداوند را در پیش گرفت و از خوبان روزگار شد.   

بنابراین به هیچ وجه از رحمت الهی نا امید نشوید و تمام تلاش خود را به کار گیرید تا در وادی عبودیت خداوند متعال گام نهید.  

«نماز اوّل وقت»، «احترام و خدمت به والدین» و «کنترل نگاه و زبان»، از مهمترین رفتارهایی است که باید در شروع کار به آن اهتمام ورزید. در ضمن توسل به معصومین (علیهم­السلام) راه­های شخت و دشوار را هموار و سهل الوصول می­گرداند. سعی کنید از توسل غفلت نکنید و هر روزه به نوعی به ساحت مقدس معصومین (علیهم­السلام) عرض ادب و ارادت نمایید.

 در پایان امیدوارم بتوانید از گذشته­ی ناصحیح خود پلی بسازید برای آینده­ای روشن و نورانی. گذشته­ها گذشته و آینده هم هنوز نیامده. بنابراین غصه­ی گذشته را نخورید و نگران آینده هم نباشید. سعی کنید در زمان حال زندگی کنید و وظیفه­ی خود را به خوبی انجام دهید. اگر اکنون وظیفه­ی بندگی خود را به نحود احسن انجام دادید، خداوند متعال گذشته­ی شما را جبران کرده و آینده­ی شما را خواهد ساخت. بنابراین شما به جای آن­که بین افسردگی و اندوه گذشته و خوف از آینده سرگردان شوید، زمان حال را دریابید و گذشته و حال را به خداوند بسپارید. بر گذشته ی خود نادم باشید، اما هرگز مأیوس و افسرده خاطر نباشید.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید: «ما فات مضی و ما سیأتیک فاین! ... قم فاغتنم الفرصه بین العدمین؛ گذشته ها گذشته و آینده هم هنوز نیامده ... برخیز و فرصتی را که میان این دو معدوم (گذشته و آینده) است، غنیمت شمر.»

کسانی که خداوند را به پروردگاری قبول می­کنند و با صبوری در برابر مشکلات روزگار و فشارهای گناه و معصیت پای عهد خود می­مانند، خدای متعال در پاداش به این افراد ملائکه­ی رحمت خود را بر قلب آن­ها نازل می­گرداند. این ملائکه خوف و حزن را از زندگی آن­ها بر می­دارند، لذا انسان­هایی سراسر نشاط و امید می­شوند. بعد ملائکه به دنبال اهدای این دو موهبت بزرگ، آن­ها را به بهشت موعود الهی بشارت می­دهند. بهشتی که یادش، سختی­های دنیا را شیرین، و جلوه­گری لذت­ها زودگذر گناه را به خاموشی می­کشاند.    

إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛ بر آنان که گفتند: پروردگار ما اللَّه است و پایدارى ورزیدند، فرشتگان فرود مى‏آیند که مترسید و غمگین مباشید، شما را به بهشتى که به شما وعده داده شده بشارت است.[1]
پی نوشت:  [1]  . سوره­ی فصلت، آیه­ی30.