وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید

بررسی سندی و متنی زیارت عاشورا

جمع بندی نهایی از تمام مباحث کتاب

1 ـ زیارت عاشورا زیارتی است که با چهار و بلکه پنج سند از دو امام معصوم (علیهما­السلام) نقل شده است. یک سند «مصباح»، قطعاً صحیح بود. یک سند دیگر «مصباح» هم، اگر صحیحه نباشد حسنه است. دو سند دیگر «کامل الزیارات» هم به نحوی قابل تصحیح بود و حداقل به قول ابن غضائری، شاهد و مؤید برای اسناد دیگر بود.

2 ـ زیارت عاشورا زیارتی است که در کتاب شریف «کامل الزیارات» تألیف جعفر بن محمد بن قولویه آمده است. او کسی است که، نجاشی درباره­اش می­گوید: «کل ما یوصف به الناس من جمیل و ثقة و فقه فهو فوقه، [و] له کتب حسان.»[1]  

خود جناب ابن قولویه هم در مقدمه­ی کتابش می­فرماید: «و لا أخرجتُ فیه حدیثاً روی عن الشِّذاد من الرّجال...». [2]

3 ـ زیارت عاشورا زیارتی که آن را شیخ طوسی با آن هم مقام و عظمت در دو کتاب «مصباح کبیر» و «مصباح صغیر» آورده است. کتابی است که علامه­ی طهرانی در الذریعة[3] درباره­اش می­فرماید: «و المصباح هذا من أجلّ الکتب فی الأعمال و الأدعیة و قُدوَتِها و منه اقتبس کثیر من الکتب الباب فهو أصلها ...»[4] کتابی است که شیخ طوسی آن را بعد از «مبسوط» و «نهایة» و «خلاف» و «الجمل و العقود» و طبیعتاً بعد از «تهذیب» و «استبصار»، نگاشته است. در زمانی این کتاب را تدوین کرده است که در اوج قلّه­ی فقاهت و درایت و حدیث شناسی بوده است.

4 ـ زیارت عاشورا زیارتی است که به قول فقیه و رجالی دقیق و ضبط سند، آیت الله حاج سید موسی زنجانی دامت برکاته، تأییدات غیبیه­ای به طرق معتبره و امور آن وارد است که به تنهایی دلیل بر اعتبار این زیارت است.

توجه: آشنایان با این بزرگوار می­دانند که ایشان چه دقت خاصی در نقل حکایات، ذکر اسناد وقایع و حوادث دارند.

5 ـ با تطبیقی که با قرآن و حدیث به عمل آمد، روشن شد که مضمون اصلی زیارت عاشورا، در زیارات و روایات صحیحه و معتبره­ای وارد شده و به جرأت می­توان گفت زیارت عاشورا، زیارتی است که مضمون آن متواتر معنوی است.

6 ـ زیارت عاشورا زیارتی است که بزرگترین علمای شیعه نه تنها در روز عاشورا، بلکه همواره به آن مداومت داشته­اند. علمایی مثل «شیخ اعظم انصاری» که هر روز این زیارت را با «صد لعن» در حرم امیرالمؤمنین (علیه­السلام) می­خوانده است.[5] علامه­ی بی­نظیر، نادره­ی دوران، مرحوم «حاج شیخ محمد حسین اصفهانی» که از خداوند خواسته بود هنگام خواندن زیارت عاشورا جان دهد و به مقصود خود هم رسید.[6] همچنین خواندن این زیارت را «میرزا محمد تقی» معروف به «میرزای کوچک» در شدائد سفارش کرده است و قصه­ی وبا در سامراء به طرق معتبره مختلفه مشهور است. [7]

از شیخنا الاستاد آیت الله وحید (أدام­الله­عمره­الشریف) شنیدم میرزا محمد تقی کسی بود که اگر او و میرزای بزرگ و شیخ انصاری بر فتوایی جمع می­شدند، برخی از اعیان قوم، جرأت فتوی دادن بر خلاف فتوای آن­ها را نداشته و بر طبق فتوای آن­ها، فتوی می­دادند.

از دیگر بزرگانی که دعوت به خواندن زیارت می­کرده­اند، می­توان «حاج شیخ زین­العابدین مازندرانی»، «علامه­ی امینی»، «حاج ملا فتح علی سلطان آبادی»، «حاج شیخ عبد الکریم حائری»، «شیخ صدرا بادکوبه­ای»، «حاج شیخ عبد النبی اراکی» و «سید محمد حجّت کوه کمره­ای» را هم نام برد.

7 ـ زیارت عاشورا زیارتی است که بعد از آن دو کتاب اصلی ـ یعنی مصباح و کامل الزیارات ـ در اکثر کتب ادعیه و زیارت بعد، که توسط بزرگان شیعه مثل «شهید اوّل»، «کفعمی»، «سیّد ابن طاووس»، «علامه­ی مجلسی»، «علامه­ی بحرانی»، «میرزا حسین نوری»، «حاج شیخ عباس قمی» و… تألیف شده، وجود دارد. 

»»دانلود فایل کتاب بررسی سندی و متنی زیارت عاشورا««

پی نوشتها: