اصل ابـراز محبت (نسبت به شوهر)
بسم الله الرحمن الرحیم
بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید
اصول زندگی زناشویی (7) اصل ابراز محبت (در رابطه با شوهر)
همانگونه که قبلا هم گفته شد، برخی از زوجهای جوان به اشتباه گمان میکنند که تعامل با همسر باید در چارچوبهی «قانون» و «مقررات» باشد. چنین نگرش نادرستی موجب میشود تا خانه و خانواده از رایحهی خوشبوی محبت محروم، و تبدیل به پادگانی نظامی یا زندانی دلگیر شود. یکی از مهمترین فوائد قوانین خانواده و حقوق همسر که در روایات بیان شده آگاهی دادن هرکدام از زن و شوهر به وظایف خاص خود و عمل به آن است. فایدهی دیگری که در بیان حقوق همسر و تبیین چارچوبهی وظایف واجب طرفین وجود دارد، این است که خانم، به لطف و محبتهایی که شوهرش در حق او روا میدارد و سعی میکند خانواده را در رفاه و آسایش قرار دهد، به دید وظیفه ننگرد و تلاش کند تا از زحمات او تشکر و قدردانی نماید، و به گونهای شایسته محبت وی را جبران نماید. همچنین چنین نگرشی به قانون موجب میشود تا وقتی آقا همسرش را کدبانوی خانه میبیند، به تلاشها و زحمتهای وی به دید وظیفه ننگرد و آن را لطف و محبت خانم در حق شوهرش ببیند. روی همین اساس آقا سعی میکند با تشکر و محبت فزونتر زحمات همسرش را جبران نماید.
پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) به زنی به نام حَولاء فرمود: «حق مرد بر زن خود این است که ... به او اظهار عشق و محبت کند و دلسوز او باشد.»[1] همچنین آن حضرت میفرماید: «جهاد زن، خوب شوهرداری کردن است».[2] آن حضرت در جای دیگر میفرماید: «کار و خدمت هر یک از شما در خانهاش، با عمل مجاهدانِ در راه خدا برابری میکند.»[3]همانگونه که جنگ و جهاد، سختیها و مشقّتهای فراوانی دارد، گاهی اوقات همسرداری خوب هم بدون مشقت نیست، لذا شایسته است که خانم با صبر و شکیبایی و با گذشت و فداکاری در این جهاد مقدّس شرکت داشته باشد، تا در مقابل، خدای متعال هم بهترین پاداشها را به وی عنایت فرماید. در روایتی از پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) در مورد محبت زن به شوهر خود چنین آمده: «هیچ زنی نیست که جرعهای آب به شوهرش بنوشاند، مگر آنکه این عمل او برایش بهتر از یک سال باشد که روزهایش را روزه بگیرد و شبهایش را به عیادت بگذراند. خداوند به ازای هر جرعهای که به شوهرش مینوشاند شهری در بهشت برایش میسازد و شصت گناه او را میآمرزد».
در جامعه و نیز در ذیل مشاورههای خانوادگی بارها شاهد هستیم که برخی از افکار جاهلانه به گونههای مختلفی خانم را از ادای لطف و محبت صادقانه در مورد همسر دور میکند و حقوق خانواده را تبدیل به ابزار گروکشی و وسیلهای برای فشار به شوهر خود قرار میدهند. تهی فکران غرب شده و برخی از متدینین نادان از جمله کسانی هستند که خانم جوان را به اشتباه میاندازند و تصویر نادرستی از رفتار با شوهر را به وی ارائه میدهند.
کج اندیشان غربزده، محبت و خدمت به شوهر را نشان از تحقیر و کوچک شدن زن میدانند و برخی مذهبیهای نادان هم با نام دین و در قالب جلسات دینی با برشمردن یکطرفهی حقوق واجب زن در قبال شوهرش، خانم را تشویق میکنند تا شوهرش را زیر بار منت قرار دهد و یا اینکه در انجام خدمات عرفی و قراردادی خود با همسرش کوتاهی نماید. این افراد نادان اینگونه به خانم تلقین میکنند که چون پخت و پز و خانهداری از وظایف خانم نیست و خانم هم میتواند در قبال انجام این کارها از همسرش طلب مزد کند، لذا میتواند به شوهر خود منّت بگذارد و به محض بروز مشکلاتی در رابطه با شوهر، از انجام این کارهای خودداری نماید! [لازم به ذکر است که مشکل نوع دوم در رابطه با برخی آقایان هم وجود دارد]
خدای متعال کانون خانواده و محبت به شوهر را سفرهی رحمتی قرار داده تا خانم بتواند در قبال آن به رشد و تعالی معنوی دست یابد. خانمی که در هر حال محبت به همسرش را کنار نمیگذارد و اجازه نمی دهد تا تنور محبت خانواده رو به سردی رود، در واقع مقدسترین کانونها را حفظ کرده و سعی و تلاشش در نزد خدای یکتا از اجر و منزلت خاصی برخوردار است.
پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) در روایت زیبا و پر معنایی میفرماید: «هر زنی که هفت روز به همسرش خدمت کند و او را یاری دهد، خداوند هفت درِ دوزخ را به روی او میبندد، و هشت درِ بهشت را به رویش میگشاید تا از هر دری که میخواهد وارد شود.»[4] کسی که سیرهی رفتاری خود را خدمت و کمک به شوهر خود قرار دهد، چنین خدمتی کفارهی گناهان او محسوب میشود؛ و روی همین حساب است که حضرت میفرماید: درهای جهنم به رویش بسته میشود. همچنین این خدمت موجب چنان نورانیتی میشود که خانم را از اهل بهشت میگرداند. بنابراین اگر خانم میخواهد از بهترین بهرههای اخروی استفاده کند باید بعد از رعایت بندگی خداوند و تقوای الهی خالصانه به همسر خود خدمت کند و در خانهداری تلاش نماید تا پاداش و اجر خود را در نزد خدای متعال ببیند.
اشکال: ممکن است برخی خانمها سؤال داشته باشند که اگر همسر مرد مؤمن و متدینی باشد، خدمت به او ارزشمند است، حال اگر شوهر اهل معصیت باشد، باز هم میتوان او را دوست داشت و آیا محبت به چنین مردی هم ارزشمند است یا خیر؟ اشکال بعدی این است که اگر تقوای خانم بیش از شوهرش است، چه توجیهی دارد که خدمت به او باعث تقرب خانم به درگاه الهی باشد؟!
جواب: خدای متعال در دنیا ما انسانها را با یکدیگر امتحان میکند تا در بستر این امتحانها به کمال و معنویت راه یابیم. به عنوان مثال خداوند ما را با خدمت به والدین امتحان میکند. در این میان هم تفاوتی نمیکند که والدین، مؤمن و متدین باشند، یا اینکه اهل گناه معصیت! آنچه که مهم است عنوان پدری و عنوان مادری است. در رابطه با شوهر هم موضوع از همین قرار است. یعنی خداوند متعال خانم را در خدمت و محبت به همسرش امتحان میکند. حق بزرگی که شوهر به گردن خانم دارد، هرگز به معنای آن نیست بزوما ارزش شوهر بیش از خانمش است؛ کما اینکه حق بزرگی که والدین بر گردن فرزند خود دارند، به معنای جایگاه برتر همهی والدین در نزد خداوند نیست. پس مقام شوهر همچون جایگاه والدین، مقام و جایگاهی اعتباری و دنیایی است و این جایگاه هیچگونه فضیلتی معنوی برای آنها نبوده و موجب برتری آنها نمیباشد. برتری واقعی انسانها نسبت به یکدیگر تنها به میزان تقوی و خدا ترسی آنهاست. کم نیستند خانمهایی که به دلیل رعایت تقوای الهی و ادای حق شوهر، سعادتمند دنیا و آخرت شدهاند و چه بسیار هستند شوهرهایی که به دلیل بیتقوایی و یا رعایت نکردن حق همسر خود گرفتار عذاب الهی شدهاند.
درست است که محبت خانم به شوهر خود در هر حال ارزشمند است، اما در صورت گنهکار بودن شوهر، این محبت نباید به گونهای باشد که مؤیّد و مشوّقی برای ادامهی گناه و معصیت وی باشد. یعنی خانم در این صورت هم باید به شوهرش محبت کند، اما در عین حال باید از کارهای نادرستش ناراحت باشد و سعی کند به شیوههای مختلف او را از ظلم و گناه باز دارد.