وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

  بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید

فردایی که در ابهام ماند !

امسال پسرم در کلاس ششم ابتدایی در می­خواند. به خاطر پاره­ای مشکلات درس را رها کرده و در یک مغازه مشغول کار شده. کلاس اوّل ابتدایی که بود، چندان درس خوبی نداشت، اما با نهایت تعجب دیدم که معلم او را با نمره­ی 20 او را قبول کرد! کلاس دوم و سوم ابتدایی هم، همین گونه بود. تا این­که به کلاس چهارم ابتدایی رسید. کلاس چهارم مشکل درسی پسرم به اوج خود رسید. روی همین حساب به معلمش سفارش کردم، تا همانند معلم­های دیگر او را قبول نکند و بگذارد کلاس چهارم را دوباره بخواند. آن سال مردود شد و کلاس چهارم را دوباره خواند، اما مشکل فرزندم حل نشد. هر چه مدرسه می­رفت جز تحقیر و سرزنش چیز دیگری نمی­دید. احساس عزت نفس و ارزشمندی نداشت و حقارت ناشی از ضعف درسی او را رها نمی­کرد. حالا کار به جایی رسیده که دیگر حاضر به درس خواندن نیست، و هر کاری کردید نتوانستیم حریفش شویم! روی همین حساب راضی شدیم تا برای یک سال هم شده با ترک تحصیلش موافقت کنیم و اجازه دهیم سر کار برود تا شاید در این مدت بیشتر فکر کند و مشتاق ادامه­ی تحصیل شود . . .  

این جملات را امشب پدری بر زبان جاری می­کرد، که در مورد فرزندش تقاضای مشاوره داشت. هر چند که کوتاهی این پدر در مورد پسرش کاملا مشهود است، اما روی سخنم با برخی از معلمین بزرگوار است. اگر همان معلم کلاس اوّل، به جای سرپوش گذاشتن بر مشکل درسی دانش آموزش، او را مردود می­کرد؛ اگر آینده­ی طلایی این دانش آموز را با امتیاز ناچیز آموزش وپرورش معاوضه نمی­کرد، اکنون این دانش آموز هم در کنار دیگر دوستانش در مدرسه و پشت میز درس بود و با امید و اشتیاق به آینده­ی خود می­اندیشید، اما صد حیف که این­گونه نشد…

تذکر: در عین اذعان به زحمت و تلاشی که قاطبه ی معلمین دلسوز ما دارند، و تشکر از این قشر دلسوز و فرهیخته، بنده به شخصه شاهد چنین رفتارهایی بوده ام که امیدوارم با علم و آگاهی بیشتر نسبت به تبعات ـ بعضا ـ جبران ناپذیر آن، دیگر شاهد بروز چنین مشکلاتی نباشیم.