وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

 بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید

پاسخ­گویی به سؤالات جوانان (26) نماز جماعت و زندگی اجتماعی

سؤال: وقتی در منزل نماز می­خوانم حضور قلب خوبی دارم اما هر کاری می­کنم نمی­توانم در نماز جماعت مسجد حضور قلب داشته باشم، به نظر شما اگر نمازهای خود را در خانه بخوانم بهتر نیست؟   

جواب: تا جایی که شده سعی کنید خود را از توفیق نماز جماعت محروم نکنید. در روایات پاداش­های بسیار زیادی برای حرکت به سوی مسجد و نیز شرکت در نماز جماعت ذکر شده است که چنین فضیلت­هایی را در مورد نماز فرادا نمی­توان یافت. امام صادق (علیه­السلام) می­فرماید: «کسی که به سوی مسجدی حرکت کند، قدمهایش را بر هیچ چیزی نمی­گذارد، مگر این­که تا زمین­های هفت­گانه از طرف او تسبیح می­گویند؛ مَنْ‏ مَشَى‏ إِلَى‏ الْمَسْجِدِ لَمْ یَضَعْ رِجْلَیْهِ عَلَى رَطْبٍ وَ لَا یَابِسٍ إِلَّا یُسَبِّحُ لَهُ إِلَى الْأَرَضِینَ السَّابِعَةِ.»[1] پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) هم می­فرماید: «همانا کسی که به سوی مسجدی حرکت کند تا در آن­جا نماز جماعت بخواند، در مقابل هر قدمی، هفتاد هزار حسنه برای او نوشته می­شود، و به همان مقدار هم بر درجات وی افزوده می­گردد. اگر در این حالت از دنیا برود، خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را می­گمارد که او را تا قبر مشایعت کنند. آن فرشته­ها به او بشارت و شادباش می­گویند، انیس تنهایی او می­شوند، و تا روز قیامت برای او استغفار می­کند؛اَلَا وَ مَنْ‏ مَشَى‏ إِلَى‏ مَسْجِدٍ یَطْلُبُ فِیهِ الْجَمَاعَةَ کَانَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ سَبْعُونَ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ یُرْفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مِثْلُ ذَلِکَ فَإِنْ مَاتَ وَ هُوَ عَلَى ذَلِکَ وَکَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ یَعُودُونَهُ فِی قَبْرِهِ وَ یُبَشِّرُونَهُ وَ یُؤْنِسُونَهُ فِی وَحْدَتِهِ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ حَتَّى یُبْعَث‏.»[2]

اگر در خانه حضور قلب بیشتری دارید می­توانید با خواندن نمازهای مستجبی، از این حالت خود بهترین بهره­ها را ببرید، اما تا جایی که شده نمازهای یومیه­ی خود را در مسجد و به جماعت بخوانید.  اگر تعداد مأمومین درنماز جماعت به بیش از ده نفر برسد پاداش آنچنان چشمگیر است که فقط خدای متعال حدّ و اندازه ی پاداش آن را می داند. پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) می­فرماید: «کسی که نمازهای پنج­گانه­ی خود را به جماعت بخواند، به او گمان خیر ببرید؛مَنْ صَلَّى الْخَمْسَ فِی جَمَاعَةٍ فَظُنُّوا بِهِ‏ خَیْراً»[3]

برخی از مردم در خلوت و تنهایی دین­داری خوبی دارند اما وقتی در جامعه یا در فضای معاشرت با دیگران قرار می­گیرند، به سادگی رنگ می­بازند، یا این­که در غفلت از یاد خداوند قرار می­گیرند. نماز جماعت در مسجد، دین داری در متن جامعه و در میان مردم است. کسی که در مسجد و در کنار مردم نماز می­خواند و به تدریج می­تواند در حضور مردم و در قالب نماز، با خدای یکتا خلوت کند، به تحقیق بیش از کسی که در فقط در خلوت نماز می­خوانده و در نماز جماعت حضور پیدا نمی­کرده می­تواند در جامعه دین داری و تدین داشته باشد.