وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

اصول زندگی زناشویی (18) اصل اقتصاد و میانه­روی 

اشتغال خانم­ها در بیرون از منزل

وظیفه­ی اصلی زن، خانه­داری و تربیت فرزند است. خانه­داری و تربیت کودک، وظیفه­ای بس سنگین، و در عین حال بسیار ارزشمند است. متأسفانه برخی از خانم­ها بارزش چندانی برای کارهای زنانه قائل نیستند و تمام ارزش­ها را در کارهای مردانه می­بینند، روی همین حساب از وظایف اصلی خود گریزان هستند، و افتخار و ارزش خود را در تصدّی کارهای مردانه می­دانند! درست است که کار زن در خانه کمتر مورد تقدیر دیگران قرار می­گیرد و بیشترین هیاهوها از آن کارهای مردانه است، اما خدای متعال بهتر از هر شخص دیگری ناظر بر اعمال ماست و ارزش بیش از شخص دیگری ارزش واقعی کار خانم در خانه را می­داند و پاداش فراوانی هم برای آن مقرّر فرموده است.

با توجه به مطلب فوق، اولویّت اوّل در رابطه با خانم، رسیدگی به کارهای خانه، شوهرداری و تربیت کودک است. حال اگر خانمی دوست داشت در بیرون از منزل هم فعالیتی داشته باشد، باید آن را در اولویّت دوم خود قرار دهد و وظفه­ی اصلی خود را فدای کارهای دیگر ننماید. اگر خانمی کار در بیرون از منزل را، اولویت اوّل خود قرار دهد، قطعا در رابطه با خانه و خانه­داری با مشکل مواجه خواهد شد، و با گذر زمان مشکلات چنین نگرش نادرستی، نمایان­تر خواهد شد.

پس اگر خانمی دوست دارد در بیرون از خانه شغل و فعالیتی داشته باشد باید در وهله­ی اوّل آن را به عنوان وظیفه و اولویت ثانویه­ی خود بنگرد و در وهله­ی دوم در انتخاب شغل، شأن زنانه و روحیات لطیف خود را هم مدّ نظر قرار دهد و از پذیرش کارهایی که خلاف شأن او می­باشد خودداری فرماید.

ذکر چند نکته:

1ـ اگر مردی راضی به اشتغال خانم در بیرون از منزل نبود، خانم هم باید ضمن احترام به جایگاه مدیریتی مرد، سخن وی را پذیرا باشد و مراقب باشید که با تمرّد از گفته­ی شوهرش، خویشتن را به گناه نیندازد. امام صادق (علیه­السلام) می­فرماید: «خوشبخت است، خوشبخت است، زنی که همسرش را تکریم کند، او را مورد اذیت و آزار قرار ندهد و در همه­ی احوال از او اطاعت نماید؛ سَعِیدَةٌ سَعِیدَةٌ امْرَأَةٌ تُکْرِمُ زَوْجَهَا وَ لَا تُؤْذِیهِ وَ تُطِیعُهُ فِی جَمِیعِ أَحْوَالِهِ»[1]‏

2ـ در مباحث فقهی نفقه­ی زن در هر صورت بر عهده­ی شوهر است. یعنی اگر زن درآمدی داشته باشد و یا این­که ارثی به او رسیده باشد، باز هم واجب است که مرد نفقه­ی او را پرداخت نماید و چیزی از نفقه­ی وی کم نگذارد. در چنین جایی وظیفه­ی مرد کاملا مشخص است؛ اما توصیه­ی ما این است که اگر زن درآمدی از خود دارد، سعی کند در آمد خود را هم در مسیر رفاه خانوادگی مصرف کند و با این کار صفا و صمیمت خانواده را دو چندان نماید.

3ـ اگر خانم­ها با طیب نفس درآمد خود را در اختیار شوهر قرار می­دهند، آقایان هم باید مراقب باشند تا در حقّ همسر خود اجحاف نکنند و همواره قدردان لطف و زحمات وی باشند، و از لطف او سوء استفاده ننمایند. خانم معلمی می­گفت: «شوهرم همه­ی حقوق مرا یک جا دریافت می­کند و چیزی برای من نمی­گذارد. او مبلغ بسیار اندکی به عنوان پول تو جیبی به من هم می­دهد، تا بتوانم با اتوبوس خود را به مدرسه برسانم! شوهرم آن­قدر خسیس است که حتی اگر بیمار باشم و نتوانم با اتوبوس به مدرسه بروم حتی در آن موقع هم اجازه ندارم از تاکسی تلفنی استفاده کنم!». هر چند که مصادیق این نمونه­ی عینی ـ که شباهت زیادی به برده­داری دارد ـ بسیار نادر است، اما نمونه­های ضعیفی از این نوع نگرش­های تنگ­نظرانه، در میان برخی از آقایان مشاهده می­شود.  

4ـ وقتی خانم در بیرون از خانه مشغول کار و فعالیت است و بار مالی خانواده را از دوش شوهر سبک می­کند، مرد هم باید وظیفه­ی اخلاقی خود ببیند که متقابلا مقداری از کار خانه را به عهده گیرد و در کنار خانم به او کمک نماید. برخی از آقایان بدون توجّه به کار خانم در بیرون از منزل، وقتی به خانه می­آیند، توجهی به مسئولیت اخلاقی خود ندارند، و توقّع دارند که خانمشان همچون خانم­های دیگر به خانه­داری بپردازند! حتی برخی از آقایان به جای کمک کردن به همسر، خانه­داری خانم خود را با خانه­داری خانم­های دیگر مقایسه می­کنند و خستگی همسر خود را دو چندان می­کنند!

5ـ هیچ مردی حق ندارد خانم خود را مجبور به کار نماید. ممکن است خانم در ابتدا شاغل باشد و بعد از مدّتی از کار در بیرون از منزل خسته شود و انگیزه­ای برای کار نداشته باشد. در این صورت آقا باید مراقب باشد ضمن تشکر از خانم که برای مدّتی کمک کار خرجی منزل بوده، وی را وادار به کار در بیرون از منزل ننماید. خانمی می­گفت: «سال­ها مشغول کار بودم و لباس­ها و مایجتاج خود را از حقوقی خود تهیه می­کردم. حالا که شغلی ندارم شوهرم بد عادت شده و برای پرداخت نفقه­ و خرید لباس­­هایم، برگردنم منت می­گذارد و می­گوید: «اگر مکن نفقه­ی تو را ندهم چگونه می­خواهی زندگی کنی!»   

6ـ اگر خانم از اموال و دارایی خود در اختیار شوهرش قرار می­دهد و در اداره­ی زندگی به شوهر خود کمک می­کند، باید مراقب باشد که در فراز و نشیب روزگار بر گردن شوهر خود منّت نگذارد و با این کار اجر و پاداش خود را ضایع نسازد. پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­واله) می­فرماید: «اگر همه­ی طلا و نقره­های روی زمین از آن زن باشد، و آن را وارد خانه­ی شوهر کند سپس روزی اموال و دارایی خود را به رخ همسرش بکشد و به شوهرش بگوید: «تو دیگر چه کاره­ای؟! اموال این خانه همه از آن من است!»، به خاطر این گفتار خداوند اعمالش را به زمین می­زند هر چند که آن زن از عابدترین مردم هم باشد؛ مگر این­که توبه کند و بازگردد و از شوهرش معذرت خواهی نماید؛ لَوْ أَنَّ جَمِیعَ مَا فِی الْأَرْضِ مِنْ ذَهَبٍ وَ فِضَّةٍ حَمَلَتْهُ الْمَرْأَةُ إِلَى بَیْتِ زَوْجِهَا ثُمَّ ضَرَبَتْ عَلَى رَأْسِ زَوْجِهَا یَوْماً مِنَ الْأَیَّامِ تَقُولُ مَنْ أَنْتَ إِنَّمَا الْمَالُ مَالِی حَبِطَ عَمَلُهَا وَ لَوْ کَانَتْ مِنْ أَعْبَدِ النَّاسِ إِلَّا أَنْ تَتُوبَ وَ تَرْجِعَ وَ تَعْتَذِرَ إِلَى زَوْجِهَا.»[2]

پی نوشتها:     [1]  . بحارالانوار، جلد73، صفحه­ی354.   [2]   طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، صفحه ی 203 (قم، چاپ: چهارم، 1412 ق / 1370 ش.)

«««مطلب قبلی     »مطلب اوّل«     مطلب بعدی»»»