وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

اصول زندگی زناشویی (29) اصل غیرت مداری (قسمت چهارم)   

وقتی سخن از غیرت­مداری به میان می­آید، باید مراقب باشیم که در دام افراط و تفریط گرفتار نشویم.

دین اسلام و عقل سلیم چارچوبه­ی غیرت­ورزی را مشخص کرده. روی همین اساس رفتارهای خود را باید با عقل و دین تطبیق دهیم. در موارد خاصی هم که مورد اختلاف است، مرد می­تواند با یک کارشناس دینی که آگاه به عرف هم می­باشد، به مشورت بنشیدند.

بارها مشاهده می­کنیم که برخی از  آقایان از عنوان غیرت سوء استفاده می­کنند و همسر خود را تحت فشار قرار می­دهند. برخی از آقایان چارچوبه­های خودساخته در حیطه­ی غیرت را به خانواده و اطرافیان خود تحمیل می­کنند و عنوان مقدس دین و غیرت­مداری را هم زیر سؤال می­برند.

به عنوان نمونه روزی به همراه خانواده برای یکی از دوستان به خواستگاری رفتیم. پدر دختر با داماد مشغول گفتگو شد تا شناختی از روحیات وی پیدا کند. این آقا در ضمن صحبت خود با افتخار و با قیافه­ای حق به جانب چنین گفت: «من چند دختر شوهر دادم، همه­ی دامادهایم را خودم انتخاب کردم، و به هیچ کدام از دخترهایم اجازه ندادم که تا قبل از عقد با خواستگار خود صحبت کنند!!!». مشخص شد که توقع این پدر آن است که آقا پسر ندیده و نشناخته دست به انتخاب بزند و بگوید که حاضر است با خانواده­ی آن­ها مصلت کند یا نه؟! وقتی صحبت به اینجا رسید مقداری با این پدر صحبت کردیم و او با اکراه حاضر شد تا به دختر و پسر اجازه­ی صحبت دهد. بعد از اتمام مراسم و خداحافظی با آن­ها رفیق ما گفت: در اتاق منتظر بودم تا دختر خانم تشریف بیاورد و وارد گفتگو شویم.

بالاخره دختر با چادری مشکی وارد شد و گوشه­ای از اتاق نشست. از ترس والدین روی خود را به شدت گرفته بود و تنها حرفی که زد این بود که والدینم اجازه نداده­اند که بیش از دو ـ سه دقیقه در این­جا بنشینم!

خانمی می­گفت: شوهرم همیشه به من مشکوک است و با این کارش روزگارم را سیاه کرده است. بعد از هر مهمانی و بعد از هر باری که با یکدیگر به خیابان می­رویم، خانه را تبدیل به عزاخانه می­کند. با وجودی که مراقب حجاب و رفتارم هستم. بهانه­های عجیب می­گیرد، و دست آخر هم مرا متهم به مشکلات اخلاقی می­کند! مثلا می­گوید: «در خیابان مردی به تو نگاه کرد، آیا ارتباطی با او داری؟!»، «چرا به برادرم سلام کردی؟! مگر نمی­دانی که مرد نامحرم نباید صدای زن را بشنود؟!». گاهی  اوقات هم سراسیمه و سر زنده به خانه می­آید و تمام خانه را وارسی می­کند. بعد می­گوید: «آیا مردی در خانه بود؟!» نمی­دانم از دست این مرد چه کنم.…»

امیرالمؤمنین (علیه­السلام) می­فرماید: «از غیرت­ورزی در غیر موضع آن در هراس باشید. همانا چنین کاری زن سالم را به بیماری و ناراستی می­کشاند و پاکدامن را در اندیشه­ی گناه قرار می­دهد؛ إِیَّاکَ‏ وَ التَّغَایُرَ فِی‏ غَیْرِ مَوْضِعِ الْغَیْرَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ یَدْعُو الصَّحِیحَةَ مِنْهُنَّ إِلَى السَّقَمِ»

بسیاری از افرادی که مبتلا به چنین اشتباهاتی شده­اند مشکل نگرشی دارند، و گفتگو با کارشناس دینی  که مورد اعتماد و وثوق وی باشد بهترین راه برای حل چنین نگرش نادرستی است. برخی دیگر از چنین افرادی مبتلا به وسواس فکری هستند، که خود این وسواس هم اقسام گوناگونی دارد. چنین  افرادی باید به کارشناس مشاور مراجعه کنند و مشکل خود را با وی در میان بگذارند. برخی از این  افراد هم که به همه چیز شک می­کنند و همیشه در سوء ظن و بدگمانی به سر می­برند، می­توانند با مراجعه به روان­پزشک به مداوای خود بپردازند.

خانمی می­گفت: «همسرم وسواس شدیدی داشت و به همه چیر مشکوک بود. گاهی اوقات نیمه­های روز به منزل می­آمد و فکر می­کرد که مرد نامحرمی در منزل است. تمام خانه را وارسی می­کرد و وقتی کسی را پیدا نمی­کرد، در حد مرگ مرا کتک میزد. موضوع را با روان­شناسی در میان گذاشتم و او با توجه به اطلاعاتی که به وی دادم، داروهایی را تجویز نمود تا مخفیانه در غذای او بریزم. سال­ها از آن روزگار سخت گذشته و به لطف الهی مشکل شوهرم به کلی مرتفع شده و در کنار یکدیگر زندگی خوبی داریم»  

توجه: وقتی سخن از غیرت به میان می­آید، برخی از افراد کم اطلاع، غیرت ورزی به جا را هم به حساب زیاده­روی در غیرت می­گذارند و ­علاوه بر آن که رفتار خود را عاری از هر نوع عیب و ایرادی  می­دانند، در برابر نصحیت خیرخواهانه­ی دیگران هم موضع گیری می­کنند. نشست و برخواست با کسانی که در حیا و غیرت کوتاهی می­کنند، همنشینی با فیلمهای نیمه عریان و تبلیغات ماهواره­ای، از جمله مواردی است که انسان را در غیرت مبتلا به تسامح می­کند و عقل دین­مداری را در انسان به ضعف می­کشاند. 

 پیامبر اکرم (صلی­اله­علیه­وآله) می­فرماید: «اگر زن با زینت و عطر از خانه خارج شود و شوهرش هم رضایت داشته باشد، در مقابل هر قدمی که آن زن برمی­دارد، خانه­ای از آتش برای مرد بنا می­کنند؛ الْمَرْأَةُ إِذَا خَرَجَتْ‏ مِنْ‏ بَابِ‏ دَارِهَا مُتَزَیِّنَةً مُتَعَطِّرَةً وَ الزَّوْجُ بِذَلِکَ رَاضٍ یُبْنَى لِزَوْجِهَا بِکُلِّ قَدَمٍ بَیْتٌ فِی النَّارِ» 

امیرالمؤمنین (علیه­السلام) در روایتی خطاب به اهل عراق چنین می­فرماید: «ای اهل عراق! به من خبر رسیده که زن­های شما در راه­ها با مردها برخورد می­کنند. آیا حیا نمی­کنید؟!؛َیا أَهْلَ الْعِرَاقِ نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَکُمْ یُدَافِعْنَ الرِّجَالَ فِی الطَّرِیقِ أَ مَا تَسْتَحُونَ»

در روایت دیگری هم از آن حضرت چنین آمده: «آیا حیا نمی­کنید و به غیرت در نمی­آیید؟! زنان شما با بازارها می­روند و با بی­نزاکت­ها در هم می­آمیزند؟!؛قَالَ أَ مَا تَسْتَحُونَ وَ لَا تَغَارُونَ نِسَاؤُکُمْ‏ یَخْرُجْنَ‏ إِلَى‏ الْأَسْوَاقِ‏ یُزَاحِمْنَ الْعُلُوجَ.»  البته این روایت بدان معنا نیست که خانم­ها به تنهایی به بازار نروند، (هر چند که بهتر است حتی الامکان از این کار هم خودداری نمایند) معنای روایت آن است که مردها مراقب باشند و به همسر خود سفارش کنند تا وارد مغازه­ی هر کسی نشود و اگر دیدند فروشنده­ای اهل ادب و نزاکت نیست، از او خرید ننمایند.