وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

با کودکان خود بازی کنیم

بازی لازمه­ی دوران کودکی و شکوفا کننده­ی استعدادهای کودک ماست. بازی باعث می­شود که کودک ما خلاقیت بهتری پیدا کند و در حین بازی علاوه بر شناخت محیط اطراف خود، طریقه­ی تعامل با دیگران و استفاده­ی صحیح از وسایل زندگی را هم فرا می­گیرد. ضرورت بازی در دوران کودکی تا حدی است که حتی ائمه­ی معصومین (علیهم­السلام) که از هرگونه عیب و نقص منزّه بوده و در میان مخلوقات از جهت کمالات وجودی، همتایی ندارند در دوران کودکی خود، مشغول به بازی هم می­شدند.  

برخی از فواید بازی با کودک

1) بهانه­ای برای برقراری ارتباط صمیمانه با کودک: برای برقراری ارتباط صمیمانه با کودکانمان باید به دنبال راهی باشیم تا ضمن حفظ اقتدار رفتاری خود در مقابل فرزند، از جایگاه خود قدری پایین­تر بیاییم تا کودکانمان در کنار ما احساس راحتی کنند و ما را دوستی صمیمی و مهربان برای خود ببینند. بازی بهترین بهانه برای برقراری این ارتباط صمیمانه است. وقتی فرزندانمان ببینند که ما هم وارد عالم کودکانه­ی آنها شده­ایم و برای فضای تخیلی آنها ارزش قائلیم، متقابلا آنها هم این محبت ما را پاسخ می­گویند و سعی می­کنند مطیع ما باشند. 

2) بستری مناسب برای کشف اخلاق درونی کودک و آموزش اصول اخلاقی به او: هنگام بازی ممکن است فرزندان ما هیجان زده شده و رفتارهای ناپسندی از خود نشان دهند. رفتاهایی چون تمسخر دیگران، دروغ و کلک بازی. این رفتارها، رفتارهایی نیست که در بازی شکل بگیرند. بلکه بازی موجب بروز و کشف اخلاق درونی فرزندانمان است. اگر کودکان ما اهل دروغ باشند، حین بازی آن را نشان می­دهند. اگر خودخواه و خود محور باشند، حین بازی سعی دارند همیشه حق را به خود بدهند و حق دیگران را نپذیرند. اگر با فرزندانمان بازی کنیم، به راحتی می­توانیم به آنها تذکر بدهیم تا حین بازی اصول اخلاقی را رعایت کنند.

3)  شکل دهی فرهنگ مسئولیت پذیری کودک: فرهنگ تعامل صحیح و عادلانه با دیگران و طریقه­ی انجام صحیح مسئولیتهای کاری، فردی و اجتماعی در فضای بازی شکل می­گیرد؛ همانگونه که فرهنگ بی عدالتی و خودمحوری هم می­تواند ریشه در نوع بازی­های کودکانمان داشته باشد. وقتی کودکان ما بیاموزند در بازی راستگو باشند هر چند که به ضررشان تمام شود، وقتی بیاموزند با دیگران با عدالت و انصاف رفتار کنند. وقتی بیاموزند در حین بازی به کسی توهین نکنند. وقتی بیاموزند که حین بازی به مسئولیت خود عمل کنند و وقتی خود را مقیّد به قوانین بازی کنند؛ در این صورت متخلق به اخلاق حسنه شده و می­آموزند که در سائر شئون زندگی خود هم اینگونه رفتار کنند.

تذ­کر   

توان جسمی و فکری کودکان ما بسیار پایین­تر از ماست. به همین دلیل اگر بخواهیم در بازی با آنها توان جسمی و فکری خود را به رخشان بکشیم، گذشته از آن که لذت بازی کودکانه را از آنها می­گیریم، اعتماد به نفس آنها را هم تضعیف کرده­ایم. به همین دلیل باید مراقب باشیم که در بازی با کودکانمان همیشه خود را قهرمان میدان نبینیم. بلکه گاهی هم به آنها فرصت بدهیم تا ما را شکست بدهند و احساس پیروزی کنند. حتّی اگر سؤال و معمّایی از ما پرسیدند، به جای آن که سریع به سؤالش جواب داده و بگوییم سؤالش خیلی ساده بود! در جواب داد ن به سؤالش قدری تأمل کنیم و بعد طوری جواب سؤال را بگوییم که احساس کند نه تنها سؤالش مهم بوده بلکه ما هم از یافتن پاسخ سؤال او خوشحال شده­ و احساس خوبی داریم.

لینک یادداشت در خبرگزاری : http://www.yazdfarda.com/news/31423.html