وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

 بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

دنیای بعد از ظهور (1) روایت امیرالمؤمنین (علیه السلام)  

امیرالمؤمنین (علیه السلام) در ضمن خطبه­ای طولانی می­فرمایند:

«... و لو قد قام قائمنا» وقتی که قائم ما قیام کند.  

«لأنزلت السَّماءُ قطرها» آسمان بارانهای رحمت خود را بر زمین فرو می­ریزد.

«و لأخرجت الأرضُ نباتها» زمین همه­ی گیاهان خود را خارج می­کند. در آن زمان سرتاسر کره­ی زمین سرسبز می­شود و مردم از نعمت آب و هوای وطلوب بهره­مند می­شوند.

«و لَذهبت الشهناء من قلوب العباد» کینه­ها از قلوب بندگاه خداوند پاک می­شود. با از بین رفتن کینه صلح و آرامش در میان مردم حکم فرما می­شود و مردم دنیا با آرامش در کنار یکدیگر زندگی می­کنند.

«و اصطلحت السباع و البهائم حتی تمشی المرأه بین العراق إلی الشام لاتضع قدمیها إلاّ علی النبات و علی رأسها زبّیلها لایهیجها سبع و لاتخافه».[1]حیوانات وحشی و چهار پایان رام می­شوند تا جایی که خانمی فاصله­ی بین عراق تا سوریه را پیاده طی می­کند و در این فاصله قدمهای خود را جز بر روی گیاه بر چیزدیگری نمی­نهد و این خانم در حالی که زنبیلش را بر سر دارد (کنایه از آرامش در راه رفتن) حیوانی او را به هیجان در نمی­آورد و او را نمی­ترساند.

­نکته­ی قابل توجه در این فقره از روایت، وسعت و شدت عدالت گستری آن حضرت است. امام زمان (عجل­الله­تعالی­فرجه)  آنچنان عدالتی را در جهان حاکم می­کنند که در محدوده­ی حکومت ایشان حتی حیوانات وحشی هم نباید به حیوانان دیگر ظلم کنند لذا این حیوانات علف خوار می­شوند. حضرت چنان عدالتی را در دنیا برقرار می­کنند که یک خانم یا خیال راحت تک و تنها به مسافرت می­رود و حتی حیوانات هم او را به هراس نمی­اندازند. 

  [1]  ـ بحار الأنوار 52/316/11